Βήμα | Αποστράτων: ΕΘΝΙΚΑ

Εντοπίστηκαν πριν τις 8 το πρωί από ελικόπτερο S-70 και Super Puma τα συντρίμια του ελικοπτέρου AB 212 του Πολεμικού Ναυτικού, που κατέπεσε στις 2:45 τα ξημερώματα στην περιοχή του νησιού Κϊναρος. Στην περιοχή έσπευσε για επιβεβαίωση η φρεγάτα ΥΔΡΑ.
Πρόκειται για... το ελικόπτερο που είχε απονηωθεί από τη φρεγάτα «Νικηφόρος Φωκάς» με τριμελές πλήρωμα προκειμένου να εκτελέσει άσκηση εντοπισμού στόχων επιφανείας, κατά τη διάρκεια της άσκησης «ΑΣΤΡΑΠΗ» που διεξάγεται στην περιοχή.

Στις 2:45 το ίχνος του ελικοπτέρου έσβησε από τα ραντάρ και αμέσως σήμανε συναγερμός. Όλα τα πλοία και τα ελικόπτερα που συμμετείχαν στην άσκηση, μαζί με ένα C-130 και ελικόπτερο SUPER PUMA της Πολεμικής Αεροπορίας σάρωσαν την περιοχή για τον εντοπισμό του ελικοπτέρου.

Το δυστύχημα είναι ότι οι άτυχοι πιλότοι δεν είχαν προφθάσει κατά την πτώση να ενεργοποιήσουν το σύστημα εντοπισμού και για τον λόγο αυτό η έρευνα διήρκεσε αρκετές ώρες.

Το AB 212 ASW/EW είναι ανθυποβρυχιακό ελικόπτερο και έχει πλήρωμα δυο πιλότους και ένα μηχανικό. Είναι παρόμοιο αυτού που είχε πέσει στα Ίμια τον Ιανουάριο του 1996, στην ελληνοτουρκική κρίση και είχαν σκοτωθεί οι τρείς ήρωες, Παναγιώτης Βλαχάκος, Χριστόδουλος Καραθανάσης και Έκτορας Γιαλοψός.

Δείτε που είναι η περιοχή:

(onalert.gr)

Η ανακοίνωση από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού:

Από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού ανακοινώνεται ότι την Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016 στις 02:45, απωλέσθη το ίχνος ελικοπτέρου ΠΝ στην περιοχή της Κινάρου. Το ελικόπτερο είχε απονηωθεί από φρεγάτα στο πλαίσιο τακτικού σεναρίου άσκησης ΑΣΤΡΑΠΗ 2/16. Στο ελικόπτερο επιβαίνουν τρία άτομα. Είναι σε εξέλιξη έρευνα στην περιοχή από πλοία της άσκησης, οργανικά ελικόπτερα πλοίων, ένα C-130 και ελικόπτερο SUPER PUMA της Πολεμικής Αεροπορίας.

Σε κλίμα συγκίνησης η τελετή παράδοσης – παραλαβής στο ΥΕΘΑ. Στο σπουδαίο έργο που έγινε στις Ένοπλες Δυνάμεις το οχτάμηνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στάθηκε ο Πάνος Καμμένος

Με την δέσμευση ότι «αποκαθίσταται εντός των ημερών η καθυστέρηση καταβολής επιδόματος παραμεθορίου» για τους άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων, ο απερχόμενος υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος παρέδωσε το υπουργείο στον υπηρεσιακό υπουργό και επίτιμο αρχηγό ΓΕΕΘΑ Ιωάννη Γιάγκο, εκφράζοντας την ευχή προς τους παρισταμένους στην τελετή παραλαβής - παράδοσης ότι... «θα είμαστε σύντομα πάλι μαζί».

Είχα την δυνατότητα να βρεθώ δίπλα σε φιλότιμους και πολύτιμους συνεργάτες, ανεξαρτήτως θέσεως και βαθμού, επεσήμανε ο Πάνος Καμμένος, «με τους οποίους είχαμε κύριο γνώμονα την αποκρυστάλλωση της διαφάνειας και την εμπέδωση της εθνικής ενότητας για τα ζητήματα άμυνας και ασφαλείας, χαράξαμε και ακολουθήσαμε με συνέπεια μια πολιτική ″ανοικτών θυρών″ για το υπουργείο».

Ο απερχόμενος υπουργός απέδωσε τα εύσημα στους στενούς συνεργάτες του αναπληρωτές υπουργούς Κώστα Ήσυχο, Δημήτρη Βίτσα και τον υφυπουργό Νίκο Τόσκα, καθώς και την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, τονίζοντας: «αυτό το πετύχαμε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα καθ’ ότι μαζί προχωρήσαμε με τόλμη σε παρεμβάσεις και τομές, στοχευμένες και ουσιαστικές, που επιδίωκαν στην θωράκιση του εθνικού μας αμυντικού συστήματος. Ενεργοποιήσαμε την Αμυντική Βιομηχανία, τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, την ΕΑΒ, την ΕΛΒΟ.

Χάρη σε αυτή ακριβώς την αποφασιστικότητα, αποδείξαμε ότι η Ελλάς μπορεί να ανταποκριθεί στο στρατηγικό της ρόλο, που η γεωγραφική θέση, η ιστορία και ο πολιτισμός της επιτάσσουν.

πηγή:newsbomb.gr

«Ὅποιος δέν μπορεῖ νά ἀντέξει μιά συμφορά γίνεται δοῦλος». Εὐριπίδης (Ἀρχαῖος τραγικός)

Την 05:45 της 20 Ιουλίου 1974, ο πρέσβης της Ελλάδος στην Άγκυρα Κοσμαδόπουλος, κλήθηκε στο Υπουργείο εξωτερικών της Τουρκίας. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ Γκιουνές, τον ενημέρωσε για την έναρξη της τουρκικής αποβατικής επιχειρήσεως στην Κύπρο την ίδια ημέρα. Σαν πρόσχημα προβλήθηκε η αποκατάσταση της συνταγματικότητας, μετά την ανατροπή του Μακαρίου και η προστασία των Τουρκοκυπρίων. Πραγματοποιήθηκαν δύο επιχειρήσεις με την κωδική ονομασία Αττίλας Ι και ΙΙ.

Αττίλας Ι (20-22 Ιουλ 1974)

Την 08:00 της 20 Ιουλ 1974, η Τουρκική πολεμική αεροπορία βομβάρδισε επιλεγμένους στόχους στην
Κύπρο. Στην περιοχή της Κυρήνειας, αποβιβάσθηκε ένα Συγκρότημα Αποβατικού Συντάγματος. Στον Τουρκικό θύλακα βορείως της Λευκωσίας (Αγύρτα - Κιόνελι), μεταφέρθηκε με ελικόπτερα μια Ταξιαρχία Καταδρομών και ρίφθηκε μια Ταξιαρχία Αλεξιπτωτιστών. Η Κυπριακή Εθνοφρουρά παρ’ όλες τις πληροφορίες για επικείμενη απόβαση, δεν εφήρμοσε τα υπάρχοντα σχέδια για την απόκρουση της εισβολής, ούτε διέταξε επιστράτευση. Από την Αθήνα διαβεβαίωναν ότι πρόκειται για τουρκικές ασκήσεις και όχι για επιχειρήσεις. Οι Ελληνοκυπριακές δυνάμεις δεν πέτυχαν να προσβάλλουν αποτελεσματικά τις εχθρικές εντός του θύλακος, ούτε να εξαλείψουν το τουρκικό προγεφύρωμα στον Αγ. Γεώργιο Κυρήνειας. Η Α΄ Μοίρα Αμφιβίων καταδρομών η οποία αφίχθηκε την νύκτα 21/22 Ιουλίου αεροπορικώς από το Μάλεμε της Κρήτης, κράτησε μετά από σκληρό αγώνα το διεθνές Αεροδρόμιο της Λευκωσίας.

Η Εκεχειρία

Την 22 Ιουλίου 1974 κηρύχθηκε εκεχειρία. Την 23 Ιουλίου ορκίσθηκε πρωθυπουργός στην Ελλάδα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Στην Κύπρο παραιτήθηκε ο Σαμψών και ανέλαβε ο Κληρίδης. Στην Γενεύη άρχισαν διαπραγματεύσεις μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών του Η. Βασιλείου Κάλαχχαν, της Τουρκίας Γκιουνές και της Ελλάδος Γ. Μαύρου. Οι Τούρκοι , ενώ κατείχαν το 5% της Κύπρου, απαιτούσαν το 34%. Σ’ αυτό το διάστημα οι τουρκικές δυνάμεις ενισχυθήκαν με 2 Μεραρχίες Πεζικού (28 και 39), και δυνάμεις καταδρομών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η συνολική τους δύναμη να ανέλθει σε 40.000 άνδρες, 200 άρματα μάχης και 100 πυροβόλα. Δεν υπήρξε ανάλογη ενίσχυση με δυνάμεις από την Ελλάδα, παρότι είχε κηρυχθεί γενική επιστράτευση.

Αττίλας ΙΙ(14-16 Αυγ 1974)

Την 14η Αυγούστου οι ενισχυμένες Τούρκικές δυνάμεις, με επιθετικές επιχειρήσεις επέκτειναν την κυριαρχία τους στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, καταλαμβάνοντας το 37 % της νήσου και δημιουργώντας 200.000 πρόσφυγες. Οι ελληνοκυπριακές δυνάμεις δεν πέτυχαν να αναχαιτίσουν τον εχθρό. Οι δυνάμεις της ΕΛΔΥΚ (Ελληνική Δύναμη Κύπρου), υπερασπίσθηκαν με γενναιότητα επί τριήμερο την περιοχή του στρατοπέδου με απώλειες 100 νεκρούς. Σε σύσκεψη της νέας πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδος με την στρατιωτική ηγεσία, η οποία παρέμεινε αμετάβλητη, απεφασίσθηκε να μην ενισχυθεί η Κύπρος. Το κύριο επιχείρημα για την απόφαση αυτή ήταν ο φόβος ότι, η αποτελεσματική ενίσχυση της Κύπρου, θα οδηγούσε σε γενικευμένη σύρραξη και θα εξασθενούσε επικίνδυνα την άμυνα της Ελλάδος. Οι συνολικές απώλειες της τουρκικής εισβολής ήσαν 4.000 νεκροί και τραυματίες και 1.493 αγνοούμενοι Ελληνοκύπριοι. Οι Τούρκοι είχαν 600 νεκρούς (500 στρατιωτικούς) και 3.000 τραυματίες περιλαμβανομένων και των πολιτών.

Ματωμένος Επίλογος

Η κυριότερη αιτία της επονείδιστης στρατιωτικής ήττας μας,

συνέχεια στο:apostolospapaparisis.blogspot.gr

...η Ευρώπη υπάρχει και παράγει, ενώ η Ελλάδα εισάγει μέχρι και τις αγωνίες της.

Το εθνικό νόμισμα δεν είναι απαραίτητα μία κακή επιλογή. Αρκεί το νόμισμα αυτό να έχει υπόσταση. Η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να κάνει αυτή την στιγμή μία τέτοια επιλογή. Το χειρότερο ευρώ είναι σαφώς καλύτερη επιλογή από την καλύτερη δραχμή! Επειδή η Ευρώπη υπάρχει και παράγει, ενώ η Ελλάδα εισάγει μέχρι και τις αγωνίες της. Το μόνο που εξάγει αυτή η χώρα είναι νέοι άνθρωποι που μεταναστεύουν, επειδή δεν βλέπουν μέλλον σε αυτή την γωνιά του πλανήτη.

Να συμφωνήσουμε, για χάρη της συζήτησης, ότι το ευρώ δεν έχει μέλλον. Ότι η ίδια η Ευρώπη δεν έχει μέλλον. Σε αυτή την περίπτωση προκύπτουν δύο ερωτήματα: Το πρώτο ερώτημα είναι το πότε θα διαλυθεί η Ευρώπη. Αν είναι το «γεγονός» αυτό να συμβεί το 2.100, δεν θα μας αφορά. Τουλάχιστον όχι εμάς που διαβάζουμε τώρα αυτές τις γραμμές. Και το δεύτερο ερώτημα είναι τι μέτρα έχουμε λάβει για το ενδεχόμενο που η Ευρωζώνη καταρρεύσει (αν καταρρεύσει) σε ένα πιο... εύλογο χρονικό διάστημα.

Το να δίνει κανείς διαλέξεις για την Δευτέρα Παρουσία είναι ίσως συναρπαστικό. Τουλάχιστον γι' αυτόν που δίνει την διάλεξη και βγάζει με αυτό τον τρόπο το ψωμί του. Όμως, αλίμονο! Αν πραγματικά γνώριζε το μεγάλο αυτό μυστικό θα είχε στα σίγουρα έναν καλύτερο τρόπο για να αξιοποιήσει το υπόλοιπο της ζωής τους, από το να βλέπει την αμφισβήτηση ζωγραφισμένη στα μάτια των ανθρώπων.

Δυστυχώς, αρκετά μέλη της σημερινής κυβέρνησης αντιμετωπίζουν το θέμα του νομίσματος από την σκοπιά του σταυροφόρου μιας ιδεοληπτικής στάσης. Το ίδιο συνέβαινε και με μέλη και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Οι περισσότεροι μπαίνουν σε ένα ψευδές δίλημμα: «Ευρώ ή θάνατος» οι μεν, «δραχμή ή θάνατος» οι δε. Το πραγματικό δίλημμα θα έπρεπε να είναι το εξής: «Παραγωγή ή αφανισμός».

Ειδικά με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συμβαίνει και το εξής: Βρέθηκαν ξαφνικά στην εξουσία και δεν είχαν τον απαραίτητο χρόνο για να προσαρμόσουν νωρίτερα τις όποιες θεωρίες τους στον κόσμο του ρεαλισμού. Δεν πρόλαβαν! Κι επειδή έχουν κτίσει καριέρες κατηγορώντας τους... Θεσμούς και προφητεύοντας το τέλος του καπιταλισμού, βρίσκονται παγιδευμένοι από τις ίδιες τις ιδεοληψίες τους. Αν αναθεωρήσουν θα είναι σαν να προδίδουν όλη την προηγούμενη διαδρομή τους.

Το ευρώ, πάντως, είναι σήμερα μία καλή λύση για την Ελλάδα, επειδή η δραχμή δεν είναι. Επειδή είναι δεδομένη η κατάσταση της ελληνικής Οικονομίας. Αν η Ελλάδα είχε μία ανεπτυγμένη Οικονομία, με έντονο εξαγωγικό χαρακτήρα, η συζήτηση θα γινότανε σε τελείως διαφορετική βάση. Και πάλι όμως δεν θα υπήρχαν «αξιώματα» στην συζήτηση αυτή. Απλά, θα είχαμε περισσότερες επιλογές. Για παράδειγμα, η Ιταλία που παράγει δεν τόλμησε να κάνει την επιλογή ενός εθνικού νομίσματος. Έκρινε ότι δεν ήταν προς το συμφέρον της. Η διαφορά μεταξύ ημών και των Ιταλών είναι ότι οι Ιταλοί έχουν την δυνατότητα της επιλογής. Εμείς όχι.

Αυτή την στιγμή η έξοδος από το ευρώ είναι για την Ελλάδα αυτοκτονία. Κι όσοι ισχυρίζονται ότι θα καταφέρουμε να ανακάμψουμε έπειτα από δύο ή τρία χρόνια, δεν σας λένε την αλήθεια. Δεν θέλουν απαραίτητα να σας πούνε ψέματα, αλλά οι εξελίξεις τους πρόλαβαν απροετοίμαστους. Δεν έχουν σχέδιο, δεν έχουν αποδείξεις ότι αυτά που ισχυρίζονται έχουν πιθανότητες επιτυχίας κι έτσι περιχαρακώνονται πίσω από την θεωρία τους.

Το κακό είναι ότι όλα αυτά τα γνωρίζουν οι δανειστές. Όταν λοιπόν πάνε οι Βαρουφάκηδες και τους λένε τα διάφορα περί δημιουργικής ασάφειας και τα άλλα σχετικά, οι δανειστές ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Προφανώς σκέφτονται ότι για να υποστηρίζει κάποιος ένα τόσο ανόητο σχέδιο, θα πρέπει να βρίσκεται σε μεγάλη απελπισία...

Το ευρώ δεν είναι επιλογή για την Ελλάδα. Είναι θέμα ζωτικής σημασίας. Η δραχμή, όμως, θα πρέπει να είναι στο μέλλον στο τραπέζι. Ή καλύτερα, να δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες που θα μπορούμε να επιλέξουμε το πιο συμφέρον για την χώρα και τον λαό της. Κι αυτό είναι το απολύτως λογικό. Όπως όλες οι κεντρικές τράπεζες κάνουν σενάρια και παίρνουν τα μέτρα τους για ένα πιθανό Grexit, το ίδιο θα πρέπει να κάνει στο μέλλον και η όποια ελληνική κυβέρνηση: Να έχουν έτοιμο ένα σχέδιο για το τι θα κάνει η χώρα σε περίπτωση κατάρρευσης του ευρώ. Αυτή άλλωστε είναι η δουλειά όσων βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης: Να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των ανθρώπων που υπηρετούν και οι οποίοι και πληρώνουν τους μισθούς τους.

Είμαστε με την Ευρώπη, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν πρέπει να υπάρχει σχέδιο Β σε περίπτωση που αποτύχει αυτή η προσπάθεια. Δεν μπορούμε να αφήσουμε την Ελλάδα να χαθεί μαζί με το ευρώ. Αλλά μεταξύ αυτού και της βεβαιότητας που αναπτύσσουν κάποιοι για το ότι η δραχμή θα είναι καλύτερη επιλογή για την Ελλάδα από το ευρώ και με δεδομένα τα προβλήματα της Οικονομίας της χώρας μας, υπάρχει μεγάλη διαφορά.

Θανάσης Μαυρίδης | thanasis.mavridis@capital.gr

πηγή

Του Κώστα Βαξεβάνη

Πλησιάζουμε στο τέλος. Όχι στο τέλος με την εσχατολογική έννοια το οποίο προφητεύουν τέσσερις μήνες από τον τυφλό πολιτικά Θεοδωράκη έως την ανοιχτομάτα Ντόρα Μπακογιάννη. Στο τέλος της διαπραγμάτευσης. Η οριοθέτηση του τέλους δεν ορίζεται από τις ημερομηνίες σύμφωνα με τις οποίες χρεοκοπούμε το δίχως άλλο, αλλά από τις συμπεριφορές.

Τις τελευταίες μέρες, υπάρχει μια συντονισμένη και επιθετική προσπάθεια να δημιουργηθεί κλίμα τελεσιγράφου προς την ελληνική πλευρά. Δηλώσεις με νόημα, δημοσιεύματα με βεβαιότητα καταστροφής, ακόμη και συνεντεύξεις χαμένες στη μετάφραση, οδηγούν στο συμπέρασμα πως η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει περιθώριο. Ξανακούσαμε για Grexit, ξαναδιαβάσαμε πως η Ευρώπη είναι θωρακισμένη και δεν κινδυνεύει απ την Ελλάδα, και συγκλονιστήκαμε από μια ακόμη προφητεία πως σήμερα μέρα Παρασκευή, έρχεται το capital control και το κλείσιμο των τραπεζών. Αν θυμάμαι καλά πριν δύο μέρες επίσης, δεν θα πληρώνονταν οι μισθοί.

Τι συμβαίνει λοιπόν και ενεργοποιήθηκαν όλα τα ξεχασμένα εργαλεία εκβιασμού μαζί με τα ζόμπι της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας;

Πρόκειται για την ύστατη προσπάθεια να πιεστεί η ελληνική πλευρά και να υποχωρήσει στην τελευταία γραμμή άμυνας, η οποία δεν θα έχει σχέση με τις κόκκινες γραμμές που θέτει η κυβέρνηση.

Είναι λογικό συμπέρασμα πως η διαπραγμάτευση δεν μπορεί να συνεχίζεται εσαεί. Κάπου πρέπει να καταλήξει. Η διαιώνιση δεν κουράζει μόνο την ελληνική πλευρά, δεν φθείρει μόνο την κυβέρνηση, αλλά αποδυναμώνει ως απειλητικό εχθρό και τον Σόιμπλε και την παρέα του. Όλοι λοιπόν έχουν πολιτικούς λόγους και όχι μόνο οικονομικούς να τελειώσει αυτή η διαδικασία. Έτσι, μπροστά στην τελική ευθεία για την συμφωνία, οι θεσμοί και οι δεσμοί της ευρωπαϊκής λιτότητας παίζουν τα τελευταία τους χαρτιά.

Το ασφυκτικό κλίμα που δημιουργείται από δημοσιεύματα, διαρροές, ακόμη και δηλώσεις, δημιουργεί τις απαραίτητες πολιτικές και ψυχολογικές προϋποθέσεις για να πιεστεί η κυβέρνηση και να συρθεί στις πιο ευνοϊκές γι’ αυτούς θέσεις.

Τι θα γίνει όμως αν η ελληνική πλευρά ακολουθήσει άλλο δρόμο από αυτόν που προσπαθούν να διαμορφώσουν ως μονόδρομο μπροστά της; Αν επιλέξει μια αντισυμβατική συμπεριφορά, που δεν προβλέπεται και δεν είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν; Ποιός θα πάρει το ρίσκο της αστάθειας στην δυνατή και σταθερή κατά τα άλλα Ευρώπη;

Αν μπορούσαν να ξεμπερδεύουν με την Ελλάδα χωρίς κόστος θα το είχαν κάνει. Ούτε ψυχοπονιάρηδες είναι, ούτε φιλεύσπλαχνοι. Επειδή έχω χάσει το μέτρημα για το πότε χρεοκοπούμε, πεθαίνουμε και έρχεται η δευτέρα παρουσία όπου θα εμφανιστεί ο Θεοδωράκης ως άγγελος στο πλευρό της Μέρκελ μπροστά στην Bundesbank, προτιμώ να σκέφτομαι το απλό και λογικό: φτάνουμε στο τέλος και παίζουν τα ρέστα τους. Ε και όπως είναι λογικό, σε ένα τέτοιο κουραστικό παιχνίδι, ο Ψαριανός κουβαλάει τα καφεδάκια.

πηγή: koutipandoras.gr

Του Gustave Rey

« Η αντίστροφη μέτρηση για την Ελλάδα ξεκίνησε» είναι ο τίτλος σε διαδικτυακό άρθρο της εφημερίδας "Le Monde”, το οποίο αναφέρεται στο αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές, που όπως υπογραμμίζεται διαρκούν εδώ και 4 μήνες. «Οι διαπραγματευτές ελπίζουν σε ένα Eurogroup πριν απο τις 5 Ιουνίου» γραφει ο Μonde.

Eurogroup πριν απο τις 5 Ιουνίου; Ποιος ο λόγος απο την στιγμή οι εταίροι κρατούν τόσο σκληρή στάση;

Μήπως για να ανακοινώσουν ενδεχόμενη συμφωνία, την οποία μόνο η Ελληνική πλευρά βλέπει... 'Η για να πουν ότι οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν την ώρα που η Αθήνα αγωνιά καθώς έχει χρήματα για να πληρώσει μόνο την δόση της 5^ης Ιουνίου στο ΔΝΤ;

Ευρωπαίος αξιωματούχος που μίλησε στο «Κουρδιστό Πορτοκάλι» θεωρεί επικρατέστερη την δεύτερη εκδοχή. Την ανακοίνωση δηλαδή, μη συμφωνίας.

Απο τις αντιδράσεις που θα υπάρξουν και θα καταγραφούν απο τους εταίρους, θα κριθεί το μέλλον της Ελλάδας εως το τέλος Ιουνίου.

Αν δηλαδή θα αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει ή όχι. Αν την αφήσουν να χρεοκοπήσει θα είναι πρώτον, γιατί κουράστηκαν μαζί μας και δεύτερον, για να παραδειγματίσουν όποια άλλη ευρωπαική χώρα σκέφτεται να σηκώσει την σημαία της ανταρσίας απέναντι στην αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία που επιβάλλεται απ άκρη σ άκρη στη γηραιά Ηπειρο, βλέπε Ισπανία και Podemos!

Δυστυχώς, η Ελλάδα ήταν, είναι και παραμένει ένα πείραμα που βρίσκεται σε πλήρη (δραματική) εξέλίξη!

πηγή:kourdistoportocali.com

Του Κώστα Βαξεβάνη

Όσα συμβαίνουν και κυρίως γράφονται σε σχέση με τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους, έχουν μια διάσταση που απαιτεί απλή εκλογίκευση.

Με αυτή την εκλογίκευση προκύπτει ο βασιλιάς γυμνός και όχι το τέρας πύρινο. Ας πάμε λοιπόν με απλά βήματα προς τη λογική

1. Γιατί τόση σκληρότητα;Σε κάθε διαπραγμάτευση η προσπάθεια που γίνεται είναι να εξασφαλίσει ο καθένας τα μέγιστα οφέλη και τις μικρότερες απώλειες. Αυτό δεν γίνεται κάτω από μια διαδικασία ευφορίας και φιλοφρονήσεων, αλλά με πιέσεις, απαιτήσεις και αρκετές φορές εκβιασμούς. Επίσης το παιχνίδι της διαπραγμάτευσης δεν εξελίσσεται γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι αλλά σε όλα τα πεδία.

Κυρίως αυτό της επικοινωνίας. Δηλαδή οι διαπραγματευόμενοι, με δηλώσεις ή διαρροές, προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα κλίμα τετελεσμένων και κυρίως φόβου για τον «αντίπαλο». Σε πολλές περιπτώσεις βλέπουμε και τη λειτουργία του καλού και του κακού μπάτσου των κλασσικών αμερικάνικων ταινιών. Ο ένας απειλεί και ο άλλος δείχνει διαλακτικός και φιλικός. Αυτά συμβa;iνουν σε όλες τις διαπραγματεύσεις, ακόμη και αυτές που αφορούν την αγορά ενός μεταχειρισμένου αυτοκινήτου.

2. Οι κλώνοι του Σόιμπλε. Είναι λοιπόν μάλλον ξεκάθαρο,πως για παιχτεί το παιχνίδι της διπραγμάτευσης σωστά, πρέπει από την κάθε πλευρά να υπάρχει όσο το δυνατόν μέτωπο «αμετακίνητων θέσων», προκειμένου η δεδομένη υποχώρηση από τις θέσεις αυτές, για να υπάρξει συμφωνία, να είναι όσο το δυνατόν πιο συμφέρουσα. Ο κάθε διαπραγματευτής προσπαθεί να κάνει συμμαχίες και να εξασφαλίσει ρωγμές στην απέναντι πλευρά. Στο θέμα αυτό η Ελλάδα έχει πραγματικά πρόβλημα.

Μεγάλες πολιτικές ομάδες οι οποίες κυβέρνησαν στο παρελθόν, δημιουργούν εκ των πρωτέρων την εικόνα του «αδιαπραγμάτευτου» και της αποτυχίας. Δεν συντάσσονται με την εθνική απαίτηση, αλλά προφητεύουν την καταστροφή και δημιουργούν φόβο. Σε μια τέτοια λειτουργία στήνεται η ανακύκλωση κλίματος.Δηλαδή κάποιος Σόιμπλε στο εξωτερικό ή κάποια εφημερίδα, κάνει μία εκτίμηση ή δημιουργεί ένα φόβο για τις διαπραγματεύσεις. Αυτή η δήλωση που όπως είπαμε είναι μια δήλωση όχι που εκφράζει την πραγματικότητα απαραίτητα, αλλά που προσπαθεί να δημιουργήσει μια πραγματικότητα, αναπαράγεται από τα εγχώρια Μέσα Ενημέρωσης και τους κλώνους του Σόιμπλε στην Ελλάδα.

Στη συνέχεια το κλίμα που δημιουργείται με τον τρόπο αυτό στη χώρα, από τον Σόιμπλε και τους κλώνους Σόιμπλε,καταγράφεται ως «ρεπορτάζ» από ξένα ΜΜΕ και δημιουργεί πλέον μια πραγματικότητα που μπορεί να στηρίζεται σε φήμη αλλά είναι πια πραγματικότητα. Ένα παράδειγμα είναι οι πολλαπλές φήμες για Bank Run. Στην αρχή υπήρξαν φόβοι για διοχέτευση κεφαλαίων στο εξωτερικό.

Στη συνέχεια κάποιες Τράπεζες δημιούργησαν μέσω «πληροφοριών» αυτή τη ροή. Τα ξένα Μέσα Ενημέρωσης κατέγραψαν την πραγματικότητα που δημιουργήθηκε βάζοντας μάλιστα και φωτογραφίες από ουρές συνταξιούχων που περίμεναν στις ουρές στις Τράπεζες για τη σύνταξη εμφανίζοντας πως υπάρχει φυγή κεφαλαίων. Όλο αυτό ανακυκλώθηκε από τα κανάλια και τελικώς η φυγή κεφαλαίων επιτεύχθηκε.

3. Γιατί δεν συντάσσονται όλοι μαζί; Αυτή είναι μια απλοική και ευγενής ερώτηση την οποία βάζουν καλοπροαίρετοι άνθρωποι ή απολίτικοι. Απέναντι σε αυτή την κρίση, όπως και σε όλα τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά φαινόμενα, υπάρχουν διαφορετικά συμφέροντα αλλά και ερμηνείες.

Μπορεί να συνταχθεί η κυβέρνηση και όποιος πιστεύει πως η Ελλάδα και η Ευρώπη δεν μπορούν να προχωρήσουν άλλο έτσι, με το Βενιζέλο που επέβαλε χαράτσια και το Σαμαρά που έκοψε μισθούς αλλά ταυτόχρονα έκανε πιο πλούσιους τους τραπεζίτες και την οικονομική ελίτ; Ο ένας θεωρεί πως η λύση για την ανάπτυξη είναι να επιβιώσει ο κόσμος με ανθρώπινα μεροκάματα για να αναπτυχθεί η χώρα, και ο άλλος πως πρέπει να πέσουν κι άλλο οι μισθοί για να είναι φτηνός ο στρατός που θα δουλεύει στο Λάτση.

Η εικόνα του θύματος με τον θύτη αγκαλιά μπορεί να θυμίζει σε ρομαντισμό τα «ανεμοδαρμένα ύψη», αλλά δεν είναι πραγματικότητα. Σημασία έχει να είναι ισχυρές οι συμμαχίες στην κοινωνία που θα απαιτούν την αλλαγή και όχι να καθορίσουν την τύχη της χώρας αυτοί που την κατέστρεψαν. Ακόμη και οι εθνικές αφηγήσει που παρουσίαζαν τους έλληνες στο παρελθόν ενωμένους να μεγαλουργούν , είναι μύθοι. Στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο υπήρχαν πάντα Εφιάλτες και Λεωνίδες, Βελουχιώτηδες και Ράλληδες, κουζουλοί έλληνες και οπαδοί της υποχωρητικότητας.

4. Πού κολλάει η διαπραγμάτευση και γιατί; Η κυβέρνηση δήλωσε προεκλογικά και γι αυτό υποστηρίχθηκε από τους πολίτες, πως δεν θα πάρει υφεσιακά μέτρα. Δηλαδή δεν θα σπρώξει την ελληνική κοινωνία προς τα κάτω με απολύσεις, μειώση μισθών και συντάξεων, ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας. Όταν ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις, αυτή τη διαπίστωση την έθεσε στο Τραπέζι και κατάφερε να πετύχει τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου.

Όσο περνούσε όμως ο καιρός, η Γερμανία και οι εταίροι κατάλαβαν πως μπορούν σταδιακά να αποδομήσουν το εσωτερικό ελληνικό μέτωπο. Έτσι εκμεταλλεύτηκαν τους κλώνους Σόιμπλε και την ισχύ των ΜΜΕ στην Ελλάδα για να δημιουργήσουν συσχετισμούς υπέρ τους ή έστω κλίμα φόβου.

Αυτή τη στιγμή η διαπραγμάτευση κολλάει στις ελληνικές κόκκινες γραμμές. Δηλαδή η κυβέρνηση δεν υποχωρεί στην απόφαση να μην γίνουν απολύσεις, να μην κοπούν συντάξεις και μισθοί, να μην αυξηθεί ο ΦΠΑ και να μην δοθεί όσο όσο η Δημόσια περιουσία. Αντιθέτως έχει εξαγγείλει για πρώτη φορά μέτρα για την πάταξη της φοροδιαφυγής και του μαύρου πλούτου.

Οι εταίροι δεν θέλουν μια Ελλάδα που μπορεί να σωθεί, αλλά μια Ελλάδα που θα εφαρμόσει τα μέτρα τους. Δηλαδή τα μέτρα λιτότητας τα οποία θα εξασφαλίσουν τη «δημοσιονομική τάξη». Είτε πρόκειται για γερμανικό σύνδρομο είτε για αντίληψη για την οικονομία, αυτό το μοντέλο έχει αποτύχει ακόμη και στη Γερμανία των εκατομμυρίων φτωχών και υποαπασχολούμενων και της όλο πιο πλούσιας οικονομικής ελίτ.

Αυτο το μοντέλο αμφισβητείται πολιτικά σε όλη την Ευρώπη και κυρίως στο Νότο. Ισπανία, Ιταλία, Ιρλανδία μιλούν ανοιχτά για την ανάγκη μιας άλλης πολιτικής στην Ευρώπη. Δηλαδή το θέμα δεν είναι οι επιλογές λιτότητας, αλλά η αναδιαμόρφωση της Ευρώπης η οποία έχει δομικά λάθη και είναι άδικη.

Είναι λοιπόν στοίχημα για τη μερκελική αντίληψη, να μην περάσει η ελληνική αντίσταση η οποία θα γενικευτεί ως πολιτικό κλίμα στην Ευρώπη. Γι αυτό τέτοια επίθεση, για αυτό τόση επιμονή και φόβος.

5. Αν υποχωρήσει η Ελλάδα; Το ερώτημα είναι γιατί να υποχωρήσει η Ελλάδα; Αν υποχωρήσει δεν γίνεται ανακόλουθος μόνο ο Συριζα αλλά επιστρέφουμε στην προηγούμενη κατάσταση. Να την θυμίσω λέγοντας πως η τρόικα κυβερνούσε μέσω mail, και ο πρωθυπουργός έκανε νόμους όσα απαιτούσε η τρόικα. Αυτά που απαιτούσε ήταν κόψιμο μισθών, απολύσεις, χτύπημα της πραγματικής Οικονομίας και βέβαια να γίνουν τα χρέη των Τραπεζών δικά μας, χωρίς να πληρώσουν ποτέ οι τραπεζίτες.

Αν υποχωρήσει η κυβέρνηση, θα χαθεί η μοναδική ευκαιρία να αλλάξει η Ευρώπη και να αναπτυχθεί η χώρα. Δεν είναι θέμα πολιτικής ανακολουθίας αλλά ευκαιρίας που θα χαθεί.

6. Τι θα πάθουμε αν δεν υποχωρήσουμε; Αν κοιτάξει κάποιος τα δημοσιεύματα του διεθνή Τύπου, το ερώτημα αυτό απαντιέται με πολλούς τρόπους. Άλλοι λένε πως θα καταστραφεί η Ελλάδα, αλλά υπάρχουν και αρκετοί που υποστηρίζουν πως θα καταστραφεί η Ευρώπη. Οι προφήτες της Οικονομίας, αυτοί δηλαδή που δεν κατάφεραν να προβλέψουν την κρίση και πούλαγαν κωλόχαρτα ως επενδυτικά προιόντα, είναι ανίκανοι να πουν τι ακριβώς θα συμβεί γιατί δεν το ξέρουν.

Αν το ήξεραν και αυτό σήμαινε την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και την καταστροφή της, θα το είχαν ήδη πραγματοποιήσει. Δεν το ξέρουν όμως και πολύ περισσότερο φοβούνται τις εξελίξεις. Σε μια παγκόσμια Οικονομία, η κατάρρευση της Lehman Brother στην Αμερική οδήγησε την υφήλιο σε κρίση. Σκεφθείτε αν καταρρεύσει μια χώρα.

Άρα το τι θα κάνουν δεν το ξέρουν.Προσπαθούν μέσα από το φόβο που προξενούν, τις πιέσεις που ασκούν, τους εκβιασμούς και το πολιτικό προσωπικό που διαθέτουν στην Ελλάδα να δημιουργήσουν όσο καλύτερες συνθήκες μπορούν για τους ίδιους. Να θυμίσω πως με τα ίδια επιχειρήματα πέρασαν τα μνημόνια.

Η Ε.Ε και η Μέρκελ θα έχουν εκτός από οικονομικό πρόβλημα και πολιτικό με την κατάρρευση της Ελλάδας. Η Γερμανία για μια ακόμη φορά θα ενοχοποιηθεί για το τι κάνει στην Ευρώπη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πάψει να είναι μια οραματική Ένωση και θα αποκαλυφθεί ως αυταρχικός μηχανισμός. Την ίδια ώρα θα δημιουργηθούν ίσως νέες Ενώσεις στην Ευρώπη και νέοι συσχετισμοί με παίκτη τη Ρωσία, πράγμα που δεν θέλει ούτε η Γερμανία ούτε η ΗΠΑ.

7.Έχουν τη δυνατότητα να κλείσουν τις στρόφιγγες; Την Τετάρτη μία ακτιβίστρια διατάραξε τη συνέντευξη τύπου του Ντράγκι, φωνάζοντας «κάτω η Δικτατορία της Κεντρικής Τράπεζας». Είχε δίκιο στο χαρακτηρισμό. Κατά τη διακυβέρνηση της χώρας από τους Σαμαρά και Βενιζέλο, δημιουργήθηκε χωρίς τις ελληνικές αντιρρήσεις η Τραπεζική Ενοποίηση. Ακούγεται ως κάτι καλό. Η Ευρωπαική Ένωση προχωρά σε διάφορες ενοποιήσεις, εκτός από αυτές των χρεών φυσικά.

Πρακτικά αυτό που έγινε, ήταν να εκχωρηθούν μια σειρά από πολιτικές εξουσίες που ασκούνται από τις εκλεγμένες κυβερνήσεις στις Κεντρικές Τράπεζες και την Κεντρική Ευρωπαική Τράπεζα (πρόκειται ουσιαστικά για ιδιωτικούς μηχανισμούς όπως η Τράπεζα της Ελλάδος). Οι Τράπεζες κυβερνούν και καθορίζουν πώς θα ρέει το χρήμα. Οι κατά τόπους Τράπεζες δεν μπορούν να εκτυπώσουν χρήμα, μόνο να να ζητήσουν .

Και η ΕΚΤ μπορεί να αρνηθεί είτε είναι ανήθικο, είτε παράλογο, είτε απαράδεκτο. Έχει τη «νομιμότητα» να λειτουργεί έτσι. Να σταματήσει να δίνει χρήματα στις ελλληνικές Τράπεζες παρότι η Ελλάδα είναι εντάξει με την αποπληρωμή των δανείων της. Η Ελλάδα δεν έχει πάρει χρήματα από το 2014, παρότι πληρώνει τις δόσεις. Άρα αυτό που τους ενδιαφέρει, το κριτήριο, δεν είναι αν θα πληρώνει η Ελλάδα, αν θα είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της, αλλά αν θα κάνουν αυτό που θέλουν στην Ελλάδα.

Με αυτή τη λογική λοιπόν μπορούν να κρατήσουν κλειστές τις στρόφιγγες και να εκβιάσουν. Αλλά την ίδια ώρα διακινδυνεύουν η Ελλάδα να μην υποχωρήσει και να έχουν οι ίδιοι τις επιπτώσεις που φοβούνται. Αν κλείσουν οι στρόφιγγες, η Ελλάδα μπορεί να μην αποπληρώνει τα δάνεια, αλλά να κρατάει το χρήμα για τις εσωτερικές ανάγκες. Τι θα κάνει η ΕΚΤ;Θα πάρει την απόφαση να δρομολογήσει τη διάλυση της Ε.Ε;

8. Μήπως λένε αλήθεια;

Όχι δεν λένε αλήθεια και το δείχνει η ιστορία τους και οι ήρωές της. Ο πρώην διευθυντής του ΔΝΤ πρόσφατα συνελήφθη για διαφθορά. Ο Γιούνγκερ είχε δημιουργήσει στο Λουξεμβούργο ως πρωθυπουργός φορολογικό παράδεισο. Ο Σόιμπλε είχε εμπλοκή σε χρηματισμό με το «σκάνδαλο Κολ».

Η σχέση τους με την αλήθεια ποτέ δεν ήταν καλή. Απλώς ασκούν πολιτική με τον τρόπο που γνωρίζουν, προς όφελος της Οικονομίας που θέλουν. Δεν λένε λοιπόν αλήθεια.Δεν τα πάνε καλά με την αλήθεια. Ας δούμε την πρόσφατη Ιστορία.

Όταν η Ελλάδα μπήκε υπό την διοίκηση της Τρόικας και των μνημονίων, εμφάνιζαν όλο αυτό ως μονόδρομο. Τώρα πλέον έχουν παραδεχθεί και οι ίδιοι πως αν η Ελλάδα έκανε στάση πληρωμών, θα αναγκάζονταν να υποχωρήσουν γιατί θα έχαναν τρισεκατομμύρια. Παρ όλα αυτά και τότε έλεγαν πως θα καταστραφεί η Ελλάδα.

Όταν στη συνέχεια μπήκε το θέμα του κουρέματος του Ελληνικού χρέους, Γερμανία και Γαλλία συμφώνησαν πως δεν θα γίνει και ο ντόπιος Παπακωνσταντίνου είχε πει πως αν γίνει θα είναι καταστροφή. Αποδεικνύεται πως δεν ήθελαν το κούρεμα γιατί οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες είχαν ελληνικά ομόλογα.Αν κουρευόταν το χρέος θα καταστρέφονταν οι ίδιοι και όχι η Ελλάδα.Παρ όλα αυτά έλεγαν πως θα καταστραφεί η Ελλάδα.

Μετά τη σύνοδο των Καννών και αφού ξεφορτώθηκαν τα ομόλογα, άλλαξαν εντελώς την επιχειρηματολογία και υποστήριξαν πως πρέπει να γίνει κούρεμα.Προχώρησαν σε κούρεμα με Αγγλικό Δίκαιο ενώ άλλαξαν και την κυβέρνηση στην Ελλάδα δίνοντας εντολή στο Βενιζέλο να ρίξει τον Παπανδρέου.

Την απώλεια των Τραπεζών από το κούρεμα την αναλάβαμε εμείς με την ανακεφαλαιοποίηση. Αντιθέτως, δεν ζήτησαν να ανακεφαλαιοποιηθούν τα ασφαλιστικά ταμεία που κατέρρευσαν με το κούρεμα.Έλεγαν πως διαφορετικά θα καταστραφεί η χώρα.

Θα μπορούσε η ΕΚΤ να πάρει πρωτοβουλίες για το ελληνικό αλλά και το ευρωπαϊκό χρέος. Αντί γι αυτό, έπαιρνε ομόλογα (ελληνικό χρέος δηλαδή) από την ελεύθερη αγορά σε μισή τιμή και εμάς μας έβαζε μέσω του δανεισμού να τα πληρώνουμε στην ονομαστική τους αξία. Και αυτή η τοκογλυφία έγινε για να μην καταστραφεί η Ελλάδα;

Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα που αποδεικνύουν πως «και τρων και ψεύδονται» που θα έλεγε και η Βλαχοπούλου. Άρα η επιχειρηματολογία τους είναι και σήμερα ψεύτικη. Απλώς ενεργοποιούν τη σωστή και αποτελεσματική ως σήμερα τακτική.

Η οποία βέβαια απαιτεί να δημιουργηθεί έντονο κλίμα φόβου στη χώρα που θα αντικαταστήσει την αισιοδοξία μετά τις εκλογές.Το ρόλο αυτό δεν τον έχει αναλάβει ο Σόιμπλε αλλά το ντόπιο πολιτικό και μιντιακό προσωπικό. Τι ζητάνε σήμερα; Να μην υπάρχουν οι κόκκινες γραμμές γιατί θα καταστραφούμε.

Δηλαδή να δεχθούμε να γίνουν απολύσεις, να κοπούν κι άλλο συντάξεις, να ανεβεί το ΦΠΑ και να παραδώσουμε τη Δημόσια περιουσία; Για να μην καταστραφεί η Ελλάδα λένε. Δηλαδή ποιά είναι η καταστροφή αν όχι αυτό;

koutipandoras.gr

HΠΑ και Ρωσία διαλύουν την Τουρκία και χαράσσουν νέα σύνορα στη Μ. Ανατολή

Τον χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήξουμε, θα έλεγα για πολλά χρόνια καθαρίσαμε. Όπως όλα δείχνουν, αυτόν τον χειμώνα πιθανόν να συμβούν όσα δεν συνέβησαν τα τελευταία εκατό χρόνια.
Οι σημαντικές εξελίξεις όσον αφορά τους υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου, σε συνάρτηση με τα όρια που τείνει να αγγίξει η ευρωζώνη, οδηγούν στα άκρα μια σειρά από συμπεριφορές και πολιτικές κινήσεις των αρχηγών των χωρών που εμπλέκονται σε όλο αυτό το σκηνικό.
Στο επίκεντρο είναι η χαοτική κατάσταση στη Συρία, η οποία μετατρέπεται σε τυφώνα που είναι έτοιμος να καταπιεί ολόκληρη την περιοχή, από την Τουρκία μέχρι τη Σαουδική Αραβία.
Η απόφαση για ανατροπή του Άσαντ έχει εμπλέξει όλες τις γύρω χώρες, οι οποίες απειλούνται με διάλυση. Όλα δείχνουν ότι μετά από 100 χρόνια από τη συμφωνία Σάικς-Πικό (Sykes-Picot Agreement), οδεύουμε σε μια νέα συμφωνία, η οποία θα καθορίζει νέα κράτη με νέα σύνορα.
Οι αποφάσεις για την προώθηση μιας σειράς ενεργειών φαίνεται να έχουν παρθεί στα μέσα του 2012, μετά από επανασχεδιασμό των χώρων επιρροής ανάμεσα σε Ρωσία και ΗΠΑ.
Τι είναι αυτό, όμως, που οδήγησε στο να έρθουν αντιμέτωποι Γερμανία και Τουρκία με τις ΗΠΑ;
Ποια είναι τα στοιχεία που διαμορφώνουν τις επιλογές Ρώσων και Αμερικάνων στην ευρύτερη περιοχή τόσο της Ευρώπης όσο και της Α. Μεσογείου και της Μ ανατολής;
Ίσως διαφορετικοί παράγοντες να είναι αυτοί που ώθησαν τις δυο μεγάλες δυνάμεις να σταθούν συνεργαζόμενες, με μια λογική λυκοφιλίας, φυσικά, απέναντι στην ΕΕ όχι των Ευρωπαίων αλλά των Γερμανών.

1) Η δυνατότητα παραγωγής ενέργειας από σχιστόλιθο, γεγονός που οδήγησε για πρώτη φορά στην ιστορία τις ΗΠΑ σε ενεργειακή αυτονομία. Μάλιστα άλλαξε και ο νόμος για να μπορούν να κάνουν εξαγωγή σε τρίτες χώρες.

2) Ο εντοπισμός μεγάλων ποσοτήτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και

3) Η προσπάθεια της Γερμανίας να υποσκελίσει όλες τις υπόλοιπες χώρες μέσα στη ΕΕ ώστε να γίνει η μοναδική χώρα που θα έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο, μετατρέποντας την ΕΕ σε Γερμανική ΕΕ.

Όντας, πλέον, αυτάρκεις ενεργειακά οι ΗΠΑ αποδεσμεύονται από την ανάγκη διατήρησης, με κάθε τρόπο, του «Status Quo» της Μ Ανατολής, οπότε μπορούν να ρίξουν τις δυνάμεις τους στην προσπάθεια για μεγαλύτερο έλεγχο της ανατολικής Ασίας, δηλαδή της περιοχής με την μεγάλη αγορά και τον μισό σχεδόν πληθυσμό της γης.
Παράλληλα να προχωρήσουν στον επανασχεδιασμό των συνόρων με όρους φυλετικούς, θρησκευτικούς, διαμορφώνοντας κράτη πιο ομογενή, πλην όμως θα πρέπει να στηθούν από την αρχή, γεγονός που σημαίνει τεράστιες επενδύσεις.
Μια χαλάρωση της παρουσίας, όμως, στην περιοχή θα δημιουργούσε πρόβλημα ανασφάλειας στο Ισραήλ. Τόσο τα πυρηνικά του Ιράν, όσο και τα χημικά της Συρίας θα έπρεπε να βγουν από τη μέση, με στόχο τον καθησυχασμό του Τελ Αβίβ.
Με την αλλαγή της ηγεσίας και των προσανατολισμών της Τεχεράνης, καθώς και με το γεγονός της χρήσης των χημικών στη Συρία (όχι τυχαία) και φυσικά τον θάνατο εκατοντάδων δεκάδων αθώων, παρακολουθήσαμε να ικανοποιούνται και οι δυο όροι που σίγουρα έθεσαν οι Ισραηλινοί για μια τέτοια εξέλιξη.
Ένας ακόμα παράγοντας σοβαρός ο οποίος, σίγουρα, τέθηκε στο τραπέζι ήταν και η ΧΑΜΑΣ, που από ότι φαίνεται το μέλλον της γίνεται όλο και πιο αβέβαιο.
Ο εντοπισμός των υδρογονανθράκων στην Α. Μεσόγειο είναι σίγουρα ο επόμενος σημαντικότατος παράγοντας που επηρεάζει τη διαμόρφωση των χωρών στη νέα εποχή που έρχεται.
Ταυτόχρονα, με την υπογραφή των μνημονίων ξεκινάει και αναμόχλευση του ζητήματος της ύπαρξης των υδρογονανθράκων και ω του θαύματος, όσα δεν έγιναν από τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο που μιλούσαν για τα πετρέλαια της Ελλάδας, έγιναν σε 4 χρόνια.
Είναι γεγονός ότι η Γερμανία μπορεί να φρόντισε να ευνουχίσει τους εταίρους της από οικονομικής πλευράς, με στόχο φυσικά τη επικυριαρχία της έναντι όλων, δεν έπαψε όμως να είναι εξαρτημένη ενεργειακά από τη Ρωσία κατά κύριο λόγο και να αισθάνεται όπως στη εποχή του Χίτλερ.
Τι πιο λογικό για τη χώρα που δεν έμαθε ποτέ από διπλωματία αλλά μόνο να δείχνει τα μπράτσα της, να προσπαθήσει εντελώς άγαρμπα, να αρπάξει με τίτλους κυριότητας μεγάλα κομμάτια της Ελλάδας και της Κύπρου, προσανατολιζόμενη φυσικά στη διάλυση των δυο χωρών. Σταθερός εταίρος της, βέβαια, σε κάθε βρωμοδουλειά στη περιοχή της Μεσογείου εδώ και δεκαετίες, η Τουρκία.
Θα ήταν, όμως, παράλογο να πει κανείς ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία θα άφηναν τη Γερμανία να γίνει ο κυρίαρχος της Ευρώπης, μιας Ένωσης λαών και παραγωγικών δυνάμεων, που σε πληθυσμό ξεπερνάει Ρωσία και ΗΠΑ μαζί.
Έτσι βλέπουμε την αλλαγή της στάσης των ΗΠΑ απέναντι στον Ασαντ, όπου αποφασίστηκε η μη ανατροπή του, ενώ παράλληλα μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο της σύστασης του ενιαίου και ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους, ως ένα από αυτά που πρόκειται να διαμορφωθούν στην περιοχή.
Καταλύτης, επίσης, για την διάλυση των δεδομένων κρατών είναι και το Ισλαμικό κράτος, το οποίο φτιάχτηκε και ενισχύθηκε από τους Αμερικάνους προκειμένου να συγκροτηθεί η μεγάλη κοινότητα των σουνιτών της περιοχής, αλλά και για να χρησιμοποιείται σήμερα ως ο μπαμπούλας στην περιοχή και να δικαιολογούνται οι ελεύθερες παρεμβάσεις των Αμερικάνων.
Σε αυτό, φυσικά, ενισχυτικό ρόλο, έρχονται να παίξουν οι σφαγές, μια πρακτική που φέρνει στη συνείδηση των λαών της Δύσης εικόνες από τον Μεσαίωνα.
Η μεγαλύτερη αντίθεση πολιτισμών που θα μπορούσε να υπάρξει βγαίνει μπροστά από τη μια με τους Κούρδους, όπου πρωτοστατεί η γυναίκα το σύμβολο της γονιμότητας και της ζωής, και με τους τζιχαντιστές από την άλλη, με τις σφαγές και τους αποκεφαλισμούς, σύμβολα της πιο απεχθούς πράξης που σηματοδοτούν το θάνατο.
Την ίδια στιγμή μπαίνουν σε εφαρμογή τα σχέδια της διάλυσης της σημερινής Τουρκίας, η οποία ονειρεύεται χαλιφάτα, σε μια εποχή όμως που άρχισε ήδη η αντίστροφη μέτρηση για την οικονομίας της και τη συνοχή της. Κομμάτια της σημερινής Τουρκίας θα απαρτίζουν τους νέους κρατικούς σχηματισμούς με κυρίαρχο εκείνο του Κουρδικού.
Αυτό είναι και το γεγονός που αναφέρω σε άρθρο μου τον Μάρτιο με θέμα «Άρχισε η κάμψη της Γερμανίας – Από την Τουρκία στην Ουκρανία» που κάνει τη Γερμανία να ανοίξει το μέτωπο στη Ουκρανία, ελπίζοντας να βάλει απέναντι Ρωσία και ΗΠΑ, μια πράξη όμως που τη φέρνει να πέσει η ίδια στο λάκκο που άνοιξε, αφού σήμερα καλείται να παρακολουθεί την επιτάχυνση της οικονομικής της πτώσης.
Οι τελευταίες εξελίξεις, λοιπόν, δεν είναι κάτι το ανερμήνευτο ή το ουρανοκατέβατο.
Η Τουρκία σιγά σιγά ανοίγει τις πόρτες για να μπουν οι άνεμοι της διάλυσής της.
Ο Ερντογάν αντιλαμβανόμενος τα όσα πρόκειται να συμβούν, προσπαθεί να συσπειρώσει ένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι κάτω από θρησκευτικό μανδύα.
Από τη μια προσπαθεί να τα έχει καλά στο εσωτερικό με τους Κούρδους, από τη άλλη βλέπει να απομονώνεται στη ευρύτερη περιοχή και η μόνη επιλογή που του μένει είναι η συνεργασία και ενίσχυση των τζιχαντιστών.
Στην Κομπανί οι Αμερικάνοι, ενισχύοντας σπασμωδικά τους Κούρδους, δυναμώνουν το Κουρδικό κίνημα στη Τουρκία που βλέπει την Άγκυρα να ενισχύει τους μακελάρηδες των ομοεθνών τους. Στη ουσία οι Αμερικάνοι έδωσαν στα χέρια του Ερντογάν μια βραδυφλεγή βόμβα που δεν ξέρει που να τη εναποθέσει.
Από τη άλλη, η Γερμανία φαίνεται αδύναμη πλέον να αντιδράσει, με κορυφαία στιγμή την πρόσφατη επίθεση στα χρηματιστήρια από τα αμερικανικά κεφάλαια, τα οποία καταβρόχθισαν σε μερικές ώρες αρκετό κομμάτι από τα θύματα της οικονομική πολιτικής του Βερολίνου, δίνοντας του να καταλάβει ποιος είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Φυσικά ακόμα δεν έχουν παραδοθεί τα όπλα και θα δούμε αρκετές προκλήσεις, όπως η περίπτωση με τα Σκόπια, όπου οι Γερμανοί προσπαθούν ακόμα να δείξουν ότι μπορούν να διαμορφώνουν τους όρους του παιχνιδιού, βασιζόμενοι και στους εν Ελλάδι Γκαουλάιτερ, αλλά και πάλι είναι πολύ λίγοι.
Παράλληλα, η Τουρκία θα προσπαθήσει να δημιουργήσει ρήγματα στις σχέσεις του μετώπου, κάτι που πιστεύει ότι θα προκληθεί με τις αυθαιρεσίες της στην περιοχή της Κύπρου αλλά και στο Αιγαίο.
Η αποφασιστικότητα όμως των Αμερικάνων πλέον απέναντι στη Γερμανία και την Τουρκία εξελίσσεται με σφοδρότητα, όπου έρχεται να αρπάξει τα κομμάτια της ΕΕ που ετοίμασε το Βερολίνο για τον εαυτό του, κάτι που φάνηκε, όπως προανέφερα, με την αρπαγή μεγάλων μεριδίων τραπεζών στην πρόσφατη κρίση των χρηματιστηρίων.
Τη ίδια στιγμή Ο Μενέντεζ θυμήθηκε ότι η Τουρκία κατέχει παράνομα το 40% της Κύπρου.
Σε όλο αυτό το σκηνικό δεν λείπει φυσικά και η στοχοποίηση των ΜΜΕ της Δύσης στο πρόσωπο του Ερντογάν, του μοναδικού και ίσως του τελευταίου πολιτικού, ο οποίος μπορεί να κρατήσει ενωμένη την Τουρκία, με την ταύτισή του, ούτε λίγο ούτε πολύ, με τον Χίτλερ και τον Μπιν Λάντεν.
Το τραγελαφικό πάντως της όλης υπόθεση για άλλη μια φορά φέρνει ελληνική σφραγίδα, όπου η Γερμανοπροσανατολισμένη στο σύνολο της Ελληνική πολιτική ηγεσία αναγκάζεται, αφού τη σέρνουν από το μανίκι, να συνεργάζεται με το Ισραήλ, το οποίο βλέπει στη Ελλάδα τον πιο σίγουρο σύμμαχο για τη εξαγωγή του αερίου στην ΕΕ.
Ούτως ή άλλως πάντως για τη Ελλάδα η συνεργασία με Κύπρο, Αίγυπτο, Ισραήλ, ΗΠΑ και Ρωσία είναι μονόδρομος, κάτι που κατανοεί ο Ερντογάν και θα προσπαθήσει να δημιουργήσει ρήγματα, φοβερίζοντας και απειλώντας. Το πρόβλημα, δυστυχώς, γι αυτόν είναι ότι ο γκρίζος λύκος της Άγκυρας έχει πιαστεί στο δόκανο και είναι βαριά λαβωμένος.
Το ξέρει καλά ότι αν θα είχε απέναντι μόνο την Ελλάδα, θα του ήταν εύκολα διαχειρήσιμη η κρίση. Το πρόβλημα είναι ότι πρωταρχικά έχει απέναντι τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.

tribune.gr

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Δημοσιογράφος – Συγγραφέας – Τουρκολόγος
Στα τέλη Μαΐου του 2010 πετούσα από την Θεσσαλονίκη προς την Λέσβο για να μιλήσω σε μια εκδήλωση υπό την αιγίδα των δυο μητροπόλεων της μεγαλονήσου με θέμα, τα «Σημάδια Ορθοδοξίας στην Σημερινή Τουρκία». Το αεροπλάνο έκανε μια στάση στην Λήμνο. Αφού κατέβηκαν οι επιβάτες που είχαν προορισμό αυτό το νησί περιμέναμε για να απογειωθούμε με κατεύθυνση την Μυτιλήνη. Η ώρα περνούσε και το αεροπλάνο έμεινε καθηλωμένο στο τοπικό αεροδρόμιο. Κάποια στιγμή αποφάσισα να μάθω γιατί δεν φεύγουμε. Κατευθύνθηκα προς το πιλοτήριο και έπιασα συζήτηση με τους δυο πιλότους. Αυτή την στιγμή, όπως μου ανέφεραν, γίνονται αλλεπάλληλες αερομαχίες στον εναέριο χώρο μεταξύ ελληνικών και τουρκικών μαχητικών γι’ αυτό δεν μπορούμε να απογειωθούμε. Εκείνη την στιγμή, «καπάκι» στην συζήτηση μας ακούστηκε εκκωφαντικός θόρυβος από αεροπλάνα που πετούσαν με μεγάλη ταχύτητα πάνω από το νησί χωρίς να μπορώ να εξακριβώσω αν ήταν ελληνικά ή τουρκικά. Αυτή η κατάσταση, όπως μου ομολόγησε ο ένας πιλότος, εκείνη την περίοδο συνέβαινε πολύ συχνά με αποτέλεσμα να υπάρχουν καθυστερήσεις στα... αεροπορικά δρομολόγια.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τον Δεκέμβριο του 1999 όταν ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, ο περίφημος ΓΑΠ, είχε δηλώσει με στόμφο ότι τώρα που άνοιξε τις πύλες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Τουρκία, αίροντας το ελληνικό βέτο, θα σταματήσουν οι τουρκικές προκλήσεις και οι αερομαχίες στο Αιγαίο. Όχι μόνο δεν σταμάτησαν αλλά γίνονται όλο και πιο επικίνδυνες.

Η ελληνική εξωτερική πολιτική έναντι της Τουρκίας επί χρόνια βασίστηκε και σχεδιάστηκε στο γελοίο και ανεύθυνο επιχείρημα ότι τώρα που η Τουρκία έγινε δεκτή σαν υποψήφια για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα σταματήσει και η τουρκική προκλητικότητα. Επικράτησε η υπερφίαλη αντίληψη ότι θα μπορούμε να ελέγχουμε κάθε τουρκική κίνηση, καθώς θα είμαστε μια από τις χώρες που θα αξιολογεί και θα κρίνει βήμα προς βήμα την τουρκική πρόοδο στην ενταξιακή πορεία.

Αλλά αντί εμείς να ελέγχουμε την Τουρκία στην ενταξιακή της πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση εμάς έριξε στα «βράχια» καταλύοντας την εθνική μας κυριαρχία, ενώ η Τουρκία έφτασε στο προκλητικό αποκορύφωμα να στέλνει τις πολεμικές της φρεγάτες να κάνουν επίδειξη δύναμης έξω από το Σούνιο.

Τώρα εκεί στην Αθήνα δείχνουν να έχουν πελαγώσει από τις αλλεπάλληλες τουρκικές προκλήσεις καθώς η Τουρκία δεν διστάζει πλέον να εγκαθίσταται στην κυπριακή ΑΟΖ και μάλιστα να εξαγγέλλει προγράμματα έρευνας ενεργειακών κοιτασμάτων ενώ παράλληλα με αλλεπάλληλες επιχειρήσεις επιδιώκει να κατοχυρώσει τον θαλάσσιο χώρο γύρω από το Καστελόριζο σαν δική της υφαλοκρηπίδα. Είναι χαρακτηριστικές οι αντιδράσεις στις δυο πλευρές από αυτή την πρόσφατη νέα κρίση της τουρκικής προκλητικότητας.

Στην Άγκυρα, με την αυτοπεποίθηση του ισχυρού έναντι ενός αδύναμου αντίπαλου, ούτε καν ασχολούνται με εμάς καθώς έχουν να λύσουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα όπως το κουρδικό που πάλι ξαναφουντώνει, η κρίση της Συρίας, οι Τζιχαντιστές και γενικότερα η ανατολική τους περιοχή.

Σε αντίθεση, στην δική μας πλευρά πανικόβλητα δημοσιεύματα υψώνουν τους τόνους χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα αφού το μόνο που καταφέρνουν είναι για άλλη μια φορά να σπέρνουν τουρκικούς «μπαμπούλες» για εκφοβισμό και φυσικά με τις απαραίτητες συστάσεις, «μην τραβάτε το σχοινί», «μην σιγοντάρετε στην κρίση», μην τυχόν και μας… δείρουν οι απέναντι.

Καμία σοβαρή χώρα στον κόσμο δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια όταν παραβιάζεται με αυτόν τον τρόπο η εθνική της ακεραιότητα. Και για την Κύπρο υπάρχουν κάποιες δικαιολογίες, καθώς είναι ένα κράτος χωρίς ναυτικό και ένοπλη δύναμη θαλάσσιας αποτρεπτικότητας. Αλλά για την δική μας πλευρά η μειοδοσία έχει φτάσει στο απροχώρητο και το, «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε», δεν φαίνεται πια να μπορεί να διαγράψει την πολύ άσχημη πραγματικότητα.

Η εικόνα που παρουσιάζουμε είναι μια χώρα στο έλεος της μνημονιακής της προδοσίας, με αδυναμία επιλογής στρατηγικών συμμάχων που θα μπορούσαν να μας στηρίξουν στην υπεράσπιση των εθνικών μας δικαίων και το πιο χειρότερο, προσήλωση σε μια πολιτική που έχει σαν αποτέλεσμα να ενισχύεται όλο και περισσότερο η τουρκική προκλητικότατα μέχρι να δούμε την ημισέληνο να πετά πάνω απο την Ακρόπολη και εμείς να δικαιολογούμαστε ότι… φταίνε τα μποφόρ του Αιγαίου.

Δυστυχώς ή ευτυχώς η άλλη πλευρά, απτόητη και απρόβλεπτη, δείχνει ότι θα προχωρήσει στην συνέχιση της προκλητικής της πολιτικής καθώς έχει επικρατήσει η άποψη πως τα ψελλίσματα και οι ευκαιριακές συμμαχίες μας δεν έχουν την ουσιαστική δυνατότητα να την σταματήσουν. Στην Άγκυρα πιστεύουν ότι ούτε το Ισραήλ, ούτε η Αίγυπτος και πολύ περισσότερο ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση (εδώ γελά ο κάθε πικραμένος), έχουν την πρόθεση να μας στηρίξουν σε μια θερμή κρίση.

Εκείνο μόνο που θα μπορούσε να τους συνετίσει, είναι η ουσιαστική αλλαγή των στρατηγικών μας επιλόγων με το σταμάτημα της μειοδοτικής προδοτικής πολιτικής μας. Μονάχα η «Αρκούδα του Βορρά», πάγιο φόβητρο της άλλης πλευράς του Αιγαίου, μπορεί να κάνει κάτι, όμως μόνο με την απαραίτητη προϋπόθεση η δική μας στάση να στείλει δυναμικό μήνυμα πως είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπίσουμε την εθνική μας ακεραιότητα. Ο Τούρκος μόνο αυτή την γλώσσα καταλαβαίνει, όπως εξάλλου το έδειξε σε ανάλογες περιπτώσεις όπου προσποιήθηκε την… «πάπια», όπως στην Κριμαία όπου απέφυγε να σταθεί στο πλευρό των ομοφύλωνν του Τατάρων, παρά τις επανειλημμένες τους εκκλήσεις προς τον ίδιο τον Ερντογάν, στο Ιράν, στην μικρή Αρμενία, ακόμα και με το κουρδικό ΡΚΚ.

Να δώσουμε επιτέλους τέρμα στις ψευδαισθήσεις μας πριν είναι πολύ αργά. Ιδού ο διέξοδος, ιδού και η πρόκληση!

Kostasxan.blogspot.gr

veteranos.gr/

http://dim-sklithr.flo.sch.gr/28%20oktobriou.files/image002.jpg

Ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940. Ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι, επισκέπτεται τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά στο σπίτι του στην Κηφισιά. Ο λόγος της επίσκεψης του Ιταλού Πρέσβη ήταν λίγο-πολύ γνωστός, εξάλλου και οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες είχαν ενημερώσει την Κυβέρνηση για τους σκοπούς των Ιταλών δύο περίπου εικοσιτετράωρα νωρίτερα.
Ο Ιταλός Πρέσβης δίνει στον Μεταξά το έγγραφο-τελεσίγραφο της Ιταλικής Κυβέρνησης με το οποίο οι Ιταλοί απαιτούν την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο με σκοπό να καταλάβουν στρατηγικά σημεία της Ελλάδος, όπως λιμένες και αεροδρόμια κλπ., για τις ανάγκες ανεφοδιασμού και οργάνωσής τους, για την ασφαλή και ευκολότερη προώθησή τους στην Αφρική.

Μετά την ανάγνωση του εγγράφου, ο Έλληνας Πρωθυπουργός στρέφει το βλέμμα του προς τον Ιταλό και με σταθερή φωνή του λέει: «Alors, c'est la guerre», (αλόρ, σε λα γκερ =Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο. Ο Ιταλός Πρέσβης του είπε ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Η απάντηση του Μεταξά και ολόκληρου του ελληνικού λαού ήταν ξεκάθαρη: ΟΧΙ!
O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε το 1945, περιγράφει τη σκηνή: «Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος..., ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως».
Η ημέρα εκείνη καταγράφηκε με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της Ιστορίας της χώρας μας. Δύο ώρες μετά το ΟΧΙ των Ελλήνων θα ξεκινήσει ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος. Τα ιταλικά στρατεύματα θα εισβάλλουν στην Ήπειρο και η Ελλάδα θα ξεκινήσει τον αγώνα για την υπεράσπιση των εδαφών της.

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι Έλληνες τιμούμε όλους εκείνους που άφησαν τη βολή τους και έτρεξαν στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας για να πολεμήσουν και να υπερασπίσουν την τιμή και την αξιοπρέπεια της Πατρίδας μας. Τιμούμε όλους εκείνους που με το αίμα τους έγραψαν άλλη μία λαμπρή σελίδα της Ιστορίας της Ελλάδας.

provoles.de

Την αλλαγή στον τρόπο υπολογισμού του εφάπαξ προανήγγειλε ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, ο οποίος υποστήριξε ότι θα χρησιμοποιηθεί νέος μαθηματικός τύπος - Ποιοι εξαιρούνται

Μειώσεις 12% με 14% στο εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλών φέρνει ο νέος μαθηματικός τύπος με τον οποίο θα υπολογίζεται, ωστόσο θα εξαιρεθούν από τη ρύθμιση αυτή, όσοι πρόλαβαν να καταθέσουν τα χαρτιά τους μέχρι τις 31 Αυγούστου του 2013. Το εφάπαξ όσων έχουν εξαιρεθεί, θα υπολογιστεί με το παλιό σύστημα και χωρίς νέα μείωση.
Μάλιστα, ο υπουργός διαβεβαίωσε πως το εφάπαξ αυτό, θα δοθεί μέσα στο 2014 και αφορά σε 25.427 εργαζόμενους, που υπέβαλαν αίτηση σύνταξης μέχρι τον περασμένο Αύγουστο.
«Η σχετική οδηγία συμπεριλαμβάνεται στην Υπουργική Απόφαση, που θα υπογράψει αύριο, Δευτέρα, 10 Φεβρουαρίου 2014 και θα πάρει ΦΕΚ, τάχιστα, μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα», ανέφερε ο κ. Βρούτσης, μιλώντας το πρωϊ της Κυριακής στο Mega.
Αναλυτικά στην απόφαση του υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση προβλέπονται τα εξής:

Δημιουργούνται από την 1η Ιανουαρίου 2014 «ατομικές μερίδες» στις οποίες τηρούνται οι ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλονται για κάθε ασφαλισμένο στους φορείς – τομείς πρόνοιας.
Τα ταμεία πρόνοιας λειτουργούν πλέον με βάση το διανεμητικό σύστημα προκαθορισμένων εισφορών με νοητή κεφαλαιοποίηση (άρθρο 1).
Καθιερώνεται νέος μαθηματικός τύπος για τον υπολογισμό του βοηθήματος.
Για χρόνο ασφάλισης από την 1η Ιανουαρίου 2014 και εφεξής το ποσό του εφάπαξ ισούται με τη συσσωρευμένη αξία των εισφορών κατά την ημερομηνία αποχώρησης.
Για τη συσσώρευση των εισφορών γίνεται χρήση πλασματικού ποσοστού επιστροφής, το οποίο ορίζεται ως η ετήσια μεταβολή της βάσης υπολογισμού των εισφορών για το σύνολο των ασφαλισμένων.

Βήμα | Αποστράτων

ΒΗΜΑ | ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ

Facebook Fanpage

Recent Posts

Categories

Άρθρα

2) Ο εντοπισμός μεγάλων ποσοτήτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και

thetoc.gr

Δείτε Επίσης

Μείνετε Ενημερωμένοι

Popular Posts

Recent Posts

ΑΡΘΡΑ

Ποιοι είμαστε