HΠΑ και Ρωσία διαλύουν την Τουρκία και χαράσσουν νέα σύνορα στη Μ. Ανατολή

Τον χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήξουμε, θα έλεγα για πολλά χρόνια καθαρίσαμε. Όπως όλα δείχνουν, αυτόν τον χειμώνα πιθανόν να συμβούν όσα δεν συνέβησαν τα τελευταία εκατό χρόνια.
Οι σημαντικές εξελίξεις όσον αφορά τους υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου, σε συνάρτηση με τα όρια που τείνει να αγγίξει η ευρωζώνη, οδηγούν στα άκρα μια σειρά από συμπεριφορές και πολιτικές κινήσεις των αρχηγών των χωρών που εμπλέκονται σε όλο αυτό το σκηνικό.
Στο επίκεντρο είναι η χαοτική κατάσταση στη Συρία, η οποία μετατρέπεται σε τυφώνα που είναι έτοιμος να καταπιεί ολόκληρη την περιοχή, από την Τουρκία μέχρι τη Σαουδική Αραβία.
Η απόφαση για ανατροπή του Άσαντ έχει εμπλέξει όλες τις γύρω χώρες, οι οποίες απειλούνται με διάλυση. Όλα δείχνουν ότι μετά από 100 χρόνια από τη συμφωνία Σάικς-Πικό (Sykes-Picot Agreement), οδεύουμε σε μια νέα συμφωνία, η οποία θα καθορίζει νέα κράτη με νέα σύνορα.
Οι αποφάσεις για την προώθηση μιας σειράς ενεργειών φαίνεται να έχουν παρθεί στα μέσα του 2012, μετά από επανασχεδιασμό των χώρων επιρροής ανάμεσα σε Ρωσία και ΗΠΑ.
Τι είναι αυτό, όμως, που οδήγησε στο να έρθουν αντιμέτωποι Γερμανία και Τουρκία με τις ΗΠΑ;
Ποια είναι τα στοιχεία που διαμορφώνουν τις επιλογές Ρώσων και Αμερικάνων στην ευρύτερη περιοχή τόσο της Ευρώπης όσο και της Α. Μεσογείου και της Μ ανατολής;
Ίσως διαφορετικοί παράγοντες να είναι αυτοί που ώθησαν τις δυο μεγάλες δυνάμεις να σταθούν συνεργαζόμενες, με μια λογική λυκοφιλίας, φυσικά, απέναντι στην ΕΕ όχι των Ευρωπαίων αλλά των Γερμανών.

1) Η δυνατότητα παραγωγής ενέργειας από σχιστόλιθο, γεγονός που οδήγησε για πρώτη φορά στην ιστορία τις ΗΠΑ σε ενεργειακή αυτονομία. Μάλιστα άλλαξε και ο νόμος για να μπορούν να κάνουν εξαγωγή σε τρίτες χώρες.

2) Ο εντοπισμός μεγάλων ποσοτήτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και

3) Η προσπάθεια της Γερμανίας να υποσκελίσει όλες τις υπόλοιπες χώρες μέσα στη ΕΕ ώστε να γίνει η μοναδική χώρα που θα έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο, μετατρέποντας την ΕΕ σε Γερμανική ΕΕ.

Όντας, πλέον, αυτάρκεις ενεργειακά οι ΗΠΑ αποδεσμεύονται από την ανάγκη διατήρησης, με κάθε τρόπο, του «Status Quo» της Μ Ανατολής, οπότε μπορούν να ρίξουν τις δυνάμεις τους στην προσπάθεια για μεγαλύτερο έλεγχο της ανατολικής Ασίας, δηλαδή της περιοχής με την μεγάλη αγορά και τον μισό σχεδόν πληθυσμό της γης.
Παράλληλα να προχωρήσουν στον επανασχεδιασμό των συνόρων με όρους φυλετικούς, θρησκευτικούς, διαμορφώνοντας κράτη πιο ομογενή, πλην όμως θα πρέπει να στηθούν από την αρχή, γεγονός που σημαίνει τεράστιες επενδύσεις.
Μια χαλάρωση της παρουσίας, όμως, στην περιοχή θα δημιουργούσε πρόβλημα ανασφάλειας στο Ισραήλ. Τόσο τα πυρηνικά του Ιράν, όσο και τα χημικά της Συρίας θα έπρεπε να βγουν από τη μέση, με στόχο τον καθησυχασμό του Τελ Αβίβ.
Με την αλλαγή της ηγεσίας και των προσανατολισμών της Τεχεράνης, καθώς και με το γεγονός της χρήσης των χημικών στη Συρία (όχι τυχαία) και φυσικά τον θάνατο εκατοντάδων δεκάδων αθώων, παρακολουθήσαμε να ικανοποιούνται και οι δυο όροι που σίγουρα έθεσαν οι Ισραηλινοί για μια τέτοια εξέλιξη.
Ένας ακόμα παράγοντας σοβαρός ο οποίος, σίγουρα, τέθηκε στο τραπέζι ήταν και η ΧΑΜΑΣ, που από ότι φαίνεται το μέλλον της γίνεται όλο και πιο αβέβαιο.
Ο εντοπισμός των υδρογονανθράκων στην Α. Μεσόγειο είναι σίγουρα ο επόμενος σημαντικότατος παράγοντας που επηρεάζει τη διαμόρφωση των χωρών στη νέα εποχή που έρχεται.
Ταυτόχρονα, με την υπογραφή των μνημονίων ξεκινάει και αναμόχλευση του ζητήματος της ύπαρξης των υδρογονανθράκων και ω του θαύματος, όσα δεν έγιναν από τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο που μιλούσαν για τα πετρέλαια της Ελλάδας, έγιναν σε 4 χρόνια.
Είναι γεγονός ότι η Γερμανία μπορεί να φρόντισε να ευνουχίσει τους εταίρους της από οικονομικής πλευράς, με στόχο φυσικά τη επικυριαρχία της έναντι όλων, δεν έπαψε όμως να είναι εξαρτημένη ενεργειακά από τη Ρωσία κατά κύριο λόγο και να αισθάνεται όπως στη εποχή του Χίτλερ.
Τι πιο λογικό για τη χώρα που δεν έμαθε ποτέ από διπλωματία αλλά μόνο να δείχνει τα μπράτσα της, να προσπαθήσει εντελώς άγαρμπα, να αρπάξει με τίτλους κυριότητας μεγάλα κομμάτια της Ελλάδας και της Κύπρου, προσανατολιζόμενη φυσικά στη διάλυση των δυο χωρών. Σταθερός εταίρος της, βέβαια, σε κάθε βρωμοδουλειά στη περιοχή της Μεσογείου εδώ και δεκαετίες, η Τουρκία.
Θα ήταν, όμως, παράλογο να πει κανείς ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία θα άφηναν τη Γερμανία να γίνει ο κυρίαρχος της Ευρώπης, μιας Ένωσης λαών και παραγωγικών δυνάμεων, που σε πληθυσμό ξεπερνάει Ρωσία και ΗΠΑ μαζί.
Έτσι βλέπουμε την αλλαγή της στάσης των ΗΠΑ απέναντι στον Ασαντ, όπου αποφασίστηκε η μη ανατροπή του, ενώ παράλληλα μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο της σύστασης του ενιαίου και ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους, ως ένα από αυτά που πρόκειται να διαμορφωθούν στην περιοχή.
Καταλύτης, επίσης, για την διάλυση των δεδομένων κρατών είναι και το Ισλαμικό κράτος, το οποίο φτιάχτηκε και ενισχύθηκε από τους Αμερικάνους προκειμένου να συγκροτηθεί η μεγάλη κοινότητα των σουνιτών της περιοχής, αλλά και για να χρησιμοποιείται σήμερα ως ο μπαμπούλας στην περιοχή και να δικαιολογούνται οι ελεύθερες παρεμβάσεις των Αμερικάνων.
Σε αυτό, φυσικά, ενισχυτικό ρόλο, έρχονται να παίξουν οι σφαγές, μια πρακτική που φέρνει στη συνείδηση των λαών της Δύσης εικόνες από τον Μεσαίωνα.
Η μεγαλύτερη αντίθεση πολιτισμών που θα μπορούσε να υπάρξει βγαίνει μπροστά από τη μια με τους Κούρδους, όπου πρωτοστατεί η γυναίκα το σύμβολο της γονιμότητας και της ζωής, και με τους τζιχαντιστές από την άλλη, με τις σφαγές και τους αποκεφαλισμούς, σύμβολα της πιο απεχθούς πράξης που σηματοδοτούν το θάνατο.
Την ίδια στιγμή μπαίνουν σε εφαρμογή τα σχέδια της διάλυσης της σημερινής Τουρκίας, η οποία ονειρεύεται χαλιφάτα, σε μια εποχή όμως που άρχισε ήδη η αντίστροφη μέτρηση για την οικονομίας της και τη συνοχή της. Κομμάτια της σημερινής Τουρκίας θα απαρτίζουν τους νέους κρατικούς σχηματισμούς με κυρίαρχο εκείνο του Κουρδικού.
Αυτό είναι και το γεγονός που αναφέρω σε άρθρο μου τον Μάρτιο με θέμα «Άρχισε η κάμψη της Γερμανίας – Από την Τουρκία στην Ουκρανία» που κάνει τη Γερμανία να ανοίξει το μέτωπο στη Ουκρανία, ελπίζοντας να βάλει απέναντι Ρωσία και ΗΠΑ, μια πράξη όμως που τη φέρνει να πέσει η ίδια στο λάκκο που άνοιξε, αφού σήμερα καλείται να παρακολουθεί την επιτάχυνση της οικονομικής της πτώσης.
Οι τελευταίες εξελίξεις, λοιπόν, δεν είναι κάτι το ανερμήνευτο ή το ουρανοκατέβατο.
Η Τουρκία σιγά σιγά ανοίγει τις πόρτες για να μπουν οι άνεμοι της διάλυσής της.
Ο Ερντογάν αντιλαμβανόμενος τα όσα πρόκειται να συμβούν, προσπαθεί να συσπειρώσει ένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι κάτω από θρησκευτικό μανδύα.
Από τη μια προσπαθεί να τα έχει καλά στο εσωτερικό με τους Κούρδους, από τη άλλη βλέπει να απομονώνεται στη ευρύτερη περιοχή και η μόνη επιλογή που του μένει είναι η συνεργασία και ενίσχυση των τζιχαντιστών.
Στην Κομπανί οι Αμερικάνοι, ενισχύοντας σπασμωδικά τους Κούρδους, δυναμώνουν το Κουρδικό κίνημα στη Τουρκία που βλέπει την Άγκυρα να ενισχύει τους μακελάρηδες των ομοεθνών τους. Στη ουσία οι Αμερικάνοι έδωσαν στα χέρια του Ερντογάν μια βραδυφλεγή βόμβα που δεν ξέρει που να τη εναποθέσει.
Από τη άλλη, η Γερμανία φαίνεται αδύναμη πλέον να αντιδράσει, με κορυφαία στιγμή την πρόσφατη επίθεση στα χρηματιστήρια από τα αμερικανικά κεφάλαια, τα οποία καταβρόχθισαν σε μερικές ώρες αρκετό κομμάτι από τα θύματα της οικονομική πολιτικής του Βερολίνου, δίνοντας του να καταλάβει ποιος είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Φυσικά ακόμα δεν έχουν παραδοθεί τα όπλα και θα δούμε αρκετές προκλήσεις, όπως η περίπτωση με τα Σκόπια, όπου οι Γερμανοί προσπαθούν ακόμα να δείξουν ότι μπορούν να διαμορφώνουν τους όρους του παιχνιδιού, βασιζόμενοι και στους εν Ελλάδι Γκαουλάιτερ, αλλά και πάλι είναι πολύ λίγοι.
Παράλληλα, η Τουρκία θα προσπαθήσει να δημιουργήσει ρήγματα στις σχέσεις του μετώπου, κάτι που πιστεύει ότι θα προκληθεί με τις αυθαιρεσίες της στην περιοχή της Κύπρου αλλά και στο Αιγαίο.
Η αποφασιστικότητα όμως των Αμερικάνων πλέον απέναντι στη Γερμανία και την Τουρκία εξελίσσεται με σφοδρότητα, όπου έρχεται να αρπάξει τα κομμάτια της ΕΕ που ετοίμασε το Βερολίνο για τον εαυτό του, κάτι που φάνηκε, όπως προανέφερα, με την αρπαγή μεγάλων μεριδίων τραπεζών στην πρόσφατη κρίση των χρηματιστηρίων.
Τη ίδια στιγμή Ο Μενέντεζ θυμήθηκε ότι η Τουρκία κατέχει παράνομα το 40% της Κύπρου.
Σε όλο αυτό το σκηνικό δεν λείπει φυσικά και η στοχοποίηση των ΜΜΕ της Δύσης στο πρόσωπο του Ερντογάν, του μοναδικού και ίσως του τελευταίου πολιτικού, ο οποίος μπορεί να κρατήσει ενωμένη την Τουρκία, με την ταύτισή του, ούτε λίγο ούτε πολύ, με τον Χίτλερ και τον Μπιν Λάντεν.
Το τραγελαφικό πάντως της όλης υπόθεση για άλλη μια φορά φέρνει ελληνική σφραγίδα, όπου η Γερμανοπροσανατολισμένη στο σύνολο της Ελληνική πολιτική ηγεσία αναγκάζεται, αφού τη σέρνουν από το μανίκι, να συνεργάζεται με το Ισραήλ, το οποίο βλέπει στη Ελλάδα τον πιο σίγουρο σύμμαχο για τη εξαγωγή του αερίου στην ΕΕ.
Ούτως ή άλλως πάντως για τη Ελλάδα η συνεργασία με Κύπρο, Αίγυπτο, Ισραήλ, ΗΠΑ και Ρωσία είναι μονόδρομος, κάτι που κατανοεί ο Ερντογάν και θα προσπαθήσει να δημιουργήσει ρήγματα, φοβερίζοντας και απειλώντας. Το πρόβλημα, δυστυχώς, γι αυτόν είναι ότι ο γκρίζος λύκος της Άγκυρας έχει πιαστεί στο δόκανο και είναι βαριά λαβωμένος.
Το ξέρει καλά ότι αν θα είχε απέναντι μόνο την Ελλάδα, θα του ήταν εύκολα διαχειρήσιμη η κρίση. Το πρόβλημα είναι ότι πρωταρχικά έχει απέναντι τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.

tribune.gr

Επιμέλεια : Λ.ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗΣ
Πάλι επιχειρεί να εμπλέξει της Ελλάδα με ..υπόθαλψη <<τρομοκρατικών οργανώσεων>> και φιλοξενία ...στρατοπέδων τους στην χώρα μας ο πολιτικά - και όχι μόνο - κυκλοθυμικός και εμμονικός Ερντογαν!
Την ώρα που ο κ Ερντογάν και η κυβέρνησή του δέχεται οξύτατη κριτική για τον θάνατο και 2ου ατόμου που τραυματίστηκε από σφαίρα σε αυλή χώρου λατρείας αλεβιτών στην συνοικία Οκμεϊντανί στις συγκρούσεις με φόντο τις διαδηλώσεις της περασμένης Πέμπτης στην Κωνσταντινούπολη, για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, άρχισε να ξαναλέει τα γνωστά σενάρια περί δήθεν καθοδηγούμενων από το εξωτερικό διαδηλωτών κλπ . Να σημειώσουμε εδώ ότι το Οκμεϊντανί είναι μια εργατική συνοικία στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης, όπου κατοικούν μέλη της τουρκικής μειονότητας των αλεβιτώνκαι και όπου συχνά πραγματοποιούνται διαδηλώσεις αριστερών.
Τις εμμονικές του θέσεις ο κ Ερντογάν -από τις διαδηλώσεις στο Γκεζί πέρυσι, τους Αλεβίτες, τα σκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν πρόσφατα και άλλα πολλά, όπως και τις αντιδράσεις Τούρκων κατά την προχθεσινή του επίσκεψη στην Γερμανία- τις ανέπτυξε κατά τη χθεσινή ομιλία του στην ΚΟ του κόμματός του.

Είπε λοιπόν σε ένα σημείο επιχειρώντας να εμπλέξει την Ελλάδα:
<<Θα πρέπει να δούμε πια ότι εδώ και 100 χρόνια χρησιμοποιούν το ίδιο μπαγιάτικο σενάριο για επιθέσεις. Χρησιμοποιούν αυτού του είδους σενάρια για να αποδυναμώσουν την Τουρκία. Εμείς όταν λέμε ότι το σενάριο αυτό γράφεται από έξω, προσπαθούν να αλλάξουν στόχο. Υπάρχει κανείς που μπορεί να πει ότι αυτή η αιματηρή τρομοκρατική οργάνωση στο Οκμεϊντανί δεν υποστηρίχθηκε απ’ έξω; Όλοι γνωρίζουμε από πού τρέφονται οι τρομοκράτες αυτοί. Όλοι γνωρίζουμε από πού προστατεύονται. Τα στρατόπεδα του DHKP-C είναι στην Ελλάδα. Είδαμε αυτούς που έρχονται στην Τουρκία. Τελικά η Ελληνική διοίκηση τους κατάφερε χτύπημα. Τους σταμάτησε μέχρι ενός σημείου. Άραγε τους μηδένισαν; Για εκείνο δεν είμαι βέβαιος. Γνωρίζουμε ποιοι χαϊδεύουν την πλάτη της οργάνωσης αυτής. Αυτά τα δείξαμε με στοιχεία. Το πρόβλημα όμως είναι άλλο. Είναι το πώς θα διχάσουν την Τουρκία>>.

Ο κ Ερντογάν αναφέρθηκε και στα γεγονότα Γκεζί, λέγοντας «Στην Κων/λη πέρυσι άρχισαν τα γεγονότα Γκεζί, γιατί, όπως λέγανε, ξεριζώθηκαν 12 δέντρα, τα οποία θα φυτεύονταν αλλού. Τότε ήταν που πατήθηκε το κουμπί. Κινήθηκαν αμέσως νόμιμες και παράνομες οργανώσεις για να χαλάσουν τη σταθερότητα και την ηρεμία στη χώρα. Ξαφνικά έπεσε το χρηματιστήριο και ανέβηκε το δολάριο. Μέσα έλεγαν μη καταναλώνετε έτσι ώστε να σταματήσει η οικονομία. Καθημερινά γινόταν βανδαλισμοί στους δρόμους. Και καταβλήθηκε προσπάθεια έτσι ώστε να δείξουν στον έξω κόσμο ότι στην Τουρκία επικρατεί μεγάλη αναταραχή.

Οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης -συνεχισε- ήταν μέσα στα γεγονότα και έδιναν ακόμα και χρήματα στους διαδηλωτές. Το ίδιο και ο Τύπος που ήταν μαζί τους. Το ίδιο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που τους υποστήριζαν. Οι γνωστές οργανώσεις εργοδοτών έκαναν ανεύθυνα δηλώσεις και παρουσίαζαν εμάς ως υπευθύνους. Κατορθώσαμε να σταθούμε και να εξουδετερώσουμε τις επιθέσεις.

Όσοι δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν αυτά που ήθελαν με τα γεγονότα Γκεζί, αυτήν τη φορά προέβησαν σε άλλες ενέργειες, στις 17 Δεκεμβρίου και στις 25 Δεκεμβρίου. Εκεί οι ισχυρισμοί ήταν για δολιοφθορά και δωροδοκία. Όμως εμείς - είπε - κατορθώσαμε να οδηγήσουμε τη χώρα στις δημοτικές εκλογές και το έθνος απάντησε στις κάλπες στις 30 Μαρτίου.

Τώρα, τόσο μέσα όσο και έξω, εργάζονται πάνω σε ένα νέο σενάριο σε σχέση με τους Αλεβίτες. Είδαμε ένα παράδειγμα στη Γερμανία. Στην απέναντι όχθη του ποταμού που βρισκόμασταν εμείς από την άλλη πλευρά δόθηκε άδεια για διαδηλώσεις στους Αλεβίτες. Το θέμα τους ήταν πως θα σαμποτάρουν εμάς».

Επίσης ο κ Ερντογάν αναφέρθηκε εκτενώς και στα γεγονότα που συνέβησαν τελευταία στο Οκμεϊντανί. Υπενθύμισε τα λόγια της αδελφής του Αλεβίτη θανόντος, η οποία είπε εναντίον των διαδηλωτών στο Οκμεϊντανί ‘αν δεν κάνατε εσείς αυτές τις διαμαρτυρίες, ο αδελφός μου δε θα είχε πεθάνει’.

Και υποστήριξε λες και η ζωή ενός ανθρώπου είναι ένα απλό ...αναλώσιμο: «Αυτό είναι το θέμα. Δεν υπήρχε τίποτα. Δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Ο Ουγούρ, που σκοτώθηκε, πήγαινε απλώς στο Τζέμεβι (χώρος προσευχής Αλεβιτών) για να παραστεί σε μία κηδεία. Και βρέθηκε αντιμέτωπος με τα γεγονότα, όπου χτυπήθηκε και πέθανε.

onalert.gr

Η “ακτινογραφία” της ουκρανικής κρίσης όπως την “διαβάζει” ένας Αντιναύαρχος του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Η κρίση στην Ουκρανία έτσι κι αλλιώς έχει ένα επιπλέον “ναυτικό στοιχείο” που προκαλεί το ενδιαφέρον των αξιωματικών του Ναυτικού. Ο ρωσικός ναύσταθμος στην Κριμαία είναι ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντα της Μόσχας.
Ο Επίτιμος Διοικητής της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων και πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών αναλύει τα γεγονότα.
Γράφει ο * Αντιναύαρχος ε.α.
Β. Μαρτζούκος Π.Ν.

ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ
Αιφνιδιασμένη η Δυτική κοινή γνώμη παρακολουθεί αμήχανα τις ραγδαίες εξελίξεις στην Ουκρανία και αγωνιά για τις επιπτώσεις μίας πολιτικής και στρατιωτικής κλιμακώσεως. Δεδομένου ότι τα διεθνή γεγονότα συνδέονται με το παρελθόν και προδιαγράφουν το μέλλον, είναι σκόπιμη μία σύντομη γεωπολιτική ιστορική ματιά στην περιοχή αυτή προκειμένου να γίνει περισσότερο ορατό και κατανοητό το παρόν. Το άρθρο δεν επιμένει στις λεπτομέρειες των εξελίξεων αλλά επιχειρεί να κατανοήσει τα αίτια της κρίσεως, να εικάσει το μέλλον και να εξαγάγει τυχόν χρήσιμα συμπεράσματα.
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
Η γεωγραφική θέση της σημερινής Ουκρανίας την καθιστούσε ανέκαθεν μήλο της έριδος μεταξύ γειτονικών Μεγάλων Δυνάμεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τον 17ο και 18ο αιώνα την περιοχή ενέμοντο η Ρωσία, η Πολωνία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ κατά τον 19ο αιώνα η Ρωσία, η Αυστρία και η Ουγγαρία. Κατά τον 20ο αιώνα απετέλεσε μέρος της ΕΣΣΔ. Η ταυτότητα της χώρας είναι πρωτίστως σλαβική και ορθόδοξη. Σήμερα ο πληθυσμός των 45 εκατομμυρίων κατοίκων της Ουκρανίας αποτελείται από 78% Ουκρανούς, 17% Ρώσους (30% οι ρωσόφωνοι συνολικά), 5% από διάφορες εθνότητες και είναι άνισα κατανεμημένος (οι Ρωσικού φρονήματος ουκρανοί πολίτες ευρίσκονται κυρίως στο ανατολικό τμήμα της χώρας και στην χερσόνησο της Κριμαίας στην οποία φθάνουν το 58%).
Η Κριμαία παραχωρήθηκε στην Ουκρανία από την Ρωσία το 1954, ως κίνηση καλής θελήσεως για την επέτειο των 100 ετών από την ένωση των δύο χωρών και σε μία εποχή όπου η διάσπαση των χωρών αυτών εθεωρείτο αδιανόητη. Η παραμονή σήμερα του ρωσικού Στόλου της Μ. Θάλασσας στην Κριμαία υλοποιείται βάσει διακρατικής συμφωνίας με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα μετά την λήξη του οποίου απαιτούνται νέες σχετικές διαπραγματεύσεις ανανεώσεως. Στην χερσόνησο της Κριμαίας κατοικούν και Τάταροι μουσουλμάνοι σε ποσοστό 12%.
Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ και η πτώση του τοίχους του Βερολίνου, δημιούργησε κενό ισχύος στην Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, το οποίο η Δύση (Η.Π.Α., ΝΑΤΟ και Ε.Ε.), παρά τις αρχικές της υποσχέσεις περί μη επεκτάσεως, φρόντισε να καλύψει με σχετική επιτυχία (κατακερματισμός Γιουγκοσλαβίας, Κόσσοβο, Βουλγαρία, Ρουμανία, χώρες Βαλτικής, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία, υποσχέσεις εντάξεως στις Δυτικές συμμαχίες σε Ουκρανία και Γεωργία κ.λπ.), θεωρώντας ότι η αδύναμη Ρωσία θα προσαρμοσθεί στην νέα πραγματικότητα. Το 1994 και στα πλαίσια παραδόσεως των πυρηνικών όπλων της Ουκρανίας, υπήρξε συμφωνία στην Βουδαπέστη, βάσει της οποίας οι Η.Π.Α. και η Ρωσία είναι εγγυητές της ακεραιότητος και κυριαρχίας της Ουκρανίας (την παραβίαση αυτής της συμφωνίας από την Μόσχα, επικαλείται τώρα η Δύση).
Η ουκρανική «πορτοκαλί επανάσταση» του 2004 έγινε αντιληπτή από την Ρωσία ως Δυτική στρατηγική περικύκλωση και έκτοτε προσπάθησε και επέτυχε την εκλογή της φιλορωσικής ηγεσίας του 2010 του Γιανουκόβιτς. Η έμπρακτη στρατιωτική ρωσική προειδοποίηση του 2008 στην Γεωργία (Αμπχαζία, Ν. Οσσετία) ότι οι περιοχές περί τα ρωσικά σύνορα επηρεάζουν την ασφάλειά της και εμπίπτουν στην σφαίρα επιρροής της (δηλαδή τυχόν επέκταση του ΝΑΤΟ εκεί αποτελεί εχθρική ενέργεια), φαίνεται ότι δεν μελετήθηκε επαρκώς από τα Δυτικά κέντρα λήψεως αποφάσεων. Περαιτέρω δεν δόθηκε από τους Δυτικούς η δέουσα προσοχή στο λεγόμενο «Δόγμα Μεντβέντεφ» του 2008, σύμφωνα με το οποίο η προστασία των δικαιωμάτων ρώσων πολιτών (εκτός επικράτειας) αποτελεί υψίστη προτεραιότητα της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, ενώ η Δούμα, νομοθετώντας σχετικά από το 2009, επιτρέπει στις ρωσικές δυνάμεις να επεμβαίνουν στο εξωτερικό για την προστασία Ρώσων.
Η ταχεία οικονομική ανάκαμψη (κυρίως λόγω των εξαγωγών υδρογονανθράκων) και σημερινή επιστροφή της ισχυρής Ρωσίας του Πούτιν ανατρέπει τις Δυτικές φιλοδοξίες περί «ενιαίας και ανεξάρτητης Ευρώπης». Οι Η.Π.Α. διατείνονται (μάλλον υποκριτικά) ότι οι σφαίρες επιρροής ανήκουν στο ψυχροπολεμικό παρελθόν και ότι τα κυρίαρχα κράτη δύνανται να επιλέγουν ελεύθερα το μέλλον τους (αλήθεια ποια θα ήταν η αντίδραση των Η.Π.Α. στην υποθετική περίπτωση ρωσικής πρωτοβουλίας για δημιουργία συμμαχιών και στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε περιοχές ζωτικών τους συμφερόντων, όπως στην Νότια Αμερική και Καραϊβική, με ελεύθερη και δημοκρατική βούληση των κρατών αυτών;)
Η μεγάλη εξάρτηση της Ουκρανίας από την Μόσχα είναι πολυδιάστατη και ενέχει οικονομικές, ενεργειακές, πολιτισμικές και γεωγραφικές παραμέτρους. Το 36% των εξαγωγών οδεύει προς τις χώρες της Κ.Α.Κ. και συνεπώς καθίστανται τρωτές σε εμπάργκο. Το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανικής παραγωγής (η οποία ευρίσκεται κυρίως στα ανατολικά μέρη όπου ζουν οι ρωσόφωνοι/ρωσόφιλοι κάτοικοι) εξάγεται στην Ρωσία. Το 80% των αναγκών της Ουκρανίας σε Φυσικό Αέριο (Φ.Α.) εισάγεται από την Ρωσία. Από τα περίπου 12.2 δις € του ετησίου ελλείμματός της, η Ουκρανία οφείλει τα 8 δις € στην Ρωσία (για το Φ.Α.).
Οι Ευρωπαίοι εκτιμούν ότι μία ρωσική Ουκρανία θα προκαλούσε αστάθεια στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη. Η Ουκρανία ενδεχομένως να εντάσσεται στα μακροπρόθεσμα σχέδια διευρύνσεως της Ε.Ε.. Η τρέχουσα, εν τούτοις, ευρωπαϊκή οικονομική κρίση και η προτεραιότητα στην εμβάθυνση της Ε.Ε., έχουν αναστείλει επ’ αόριστον την διαδικασία διευρύνσεως η οποία στην περίπτωση της Ουκρανίας θα προσέθετε στην Ευρώπη ένα ακόμη τεράστιο οικονομικό πρόβλημα. Με την εταιρική συμφωνία, την οποία δεν υπέγραψε τελικά ο Πρόεδρος Γιανουκόβιτς, η Ε.Ε. προσπάθησε να αποκομίσει μεγάλα οικονομικά και γεωπολιτικά οφέλη, υποχρεώνοντας την Ουκρανία σε ανάληψη σειράς αυστηρών διαρθρωτικών και οικονομικών μέτρων και παρέχοντας σε αντάλλαγμα αόριστες υποσχέσεις για πιθανή άρση της βίζας των πολιτών της και δίχως δεσμεύσεις για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Εκτιμάται ότι για την Δύση η Ουκρανία αποτελεί μείζον συμφέρον (δηλαδή το επιδιώκει ως σημαντικό αλλά δίχως την χρήση ισχύος). Η μόνη περίπτωση κατά την οποία η Ουκρανία αναβαθμίζεται σε ζωτικό Δυτικό συμφέρον, είναι η ύπαρξη Δυτικής προθέσεως όπως καταλάβει στρατιωτικά την Ρωσία (π.χ. Γαλλία Ναπολέοντος, ναζιστική Γερμανία κ.λπ.), κάτι που δεν ισχύει σήμερα.
Οι Εθνικοί Σκοποί της Ρωσίας κρίνονται ως περιορισμένοι και αμυντικής φύσεως. Η Ρωσία δεν φαίνεται να έχει επεκτατικές βλέψεις (ανασύσταση δηλαδή της τσαρικής αυτοκρατορίας ή της ΕΣΣΔ) ούτε επιδιώκει να αναλάβει την ευθύνη διακυβερνήσεως της Ουκρανίας. Εν τούτοις η τελευταία αποτελεί ζωτικό (υπό προϋποθέσεις ακόμη και υπαρξιακό) ρωσικό συμφέρον, γεγονός που αναγκάζει την Ρωσία να χρησιμοποιήσει δίχως αναστολές στρατιωτική ισχύ για την προάσπισή του.
Η αξία της Ουκρανίας για την Ρωσία έγκειται στο γεγονός ότι ευρίσκεται στο Νοτιοδυτικό μαλακό υπογάστριο αυτής. Εάν η Ουκρανία τελεί υπό Δυτική επιρροή, η Ρωσία χάνει το μεγαλύτερο μέρος των ευρωπαϊκών της ερεισμάτων. Επιπλέον, η νοτιοδυτική πλευρά της Ρωσίας και Λευκορωσίας εκτίθεται επί τόξου 1000 μιλίων (τα 700 μίλια με την Ρωσία) από τα πολωνικά σύνορα έως την Αζοφική θάλασσα με ελάχιστα φυσικά αναχώματα. Μέσω της Ουκρανίας διοχετεύεται προς την Ευρώπη ο κύριος όγκος των ρωσικών υδρογονανθράκων. Τέλος, με τον στόλο της Κριμαίας, η Ρωσία ελέγχει την Μ. Θάλασσα, την πρόσβαση στην Μεσόγειο, το εμπόριο και την μεταφορά ενέργειας στην Ε.Ε., ενώ όπως προανεφέρθει, δεν θα πρέπει να λησμονείται ο σημαντικός ρωσικός πληθυσμός εντός του κράτους αυτού.
Η Ρωσία, ως μεγάλη δύναμη και βάσει της ιστορικής της εμπειρίας (π.χ. το 1931 η Γερμανία ήταν ασήμαντη και το 1941 εισέβαλε πανίσχυρη στην Ρωσία), δεν σχεδιάζει τις κινήσεις της σύμφωνα με τις τρέχουσες συγκυρίες, προθέσεις και διαβεβαιώσεις αλλά κυρίως σύμφωνα με τις δυνητικές μελλοντικές γεωπολιτικές μεταβολές. Δείγμα του ρωσικού ενδιαφέροντος για την διατήρηση της επιρροής στην Ουκρανία, αποτελεί η βοήθεια των $ 15 δις και η μείωση της τιμής του Φ.Α. κατά 33% (μετά τις πρόσφατες πολιτικές αλλαγές στο Κίεβο, η βοήθεια αυτή έχει παγώσει), καθώς και η επιθυμία της όπως την εντάξει στην Ευρασιατική Ένωση.
Παρατηρείται κατά συνέπεια το οξύμορο φαινόμενο η Ουκρανία να αποτελεί το μήλο της έριδος δύο πλευρών από τις οποίες ουδεμία την θέλει πραγματικά. Η ακεραιότητα της Ουκρανίας δεν θα αποτελούσε απειλή προς οιαδήποτε κατεύθυνση, υπό τον όρο η χώρα να τηρεί ουδετερότητα. Εάν οι Ουκρανοί απέδιδαν μεγαλύτερη βαρύτητα στην εσωτερική τους βελτίωση αντί της επιλογής συμμάχου πλευράς, ίσως η κατάσταση να ήταν σήμερα διαφορετική.
ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Από το 2010 η διακυβέρνηση Γιανουκόβιτς υπήρξε προβληματική. Πέρα από την προκλητική διαβίωσή του, τα αυστηρά μη δημοφιλή οικονομικά μέτρα (μισθοί, συντάξεις, φορολογία, παιδεία), η πτώση των ξένων επενδύσεων, η αποτυχία στις μεταρρυθμίσεις και το χαμηλό βιοτικό επίπεδο, σε συνδυασμό με την εκτεταμένη διαφθορά σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, την έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης, τις αυξημένες προεδρικές εξουσίες και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημιούργησαν σοβούσα δυσαρέσκεια η οποία κορυφώθηκε με την μη υπογραφή της εταιρικής συμφωνίας με την Ε.Ε., τον περασμένο Νοέμβριο. Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο την δυσαρέσκεια αυτή να εκμεταλλεύτηκαν κατάλληλα δυτικές μυστικές υπηρεσίες, προκειμένου να δρομολογηθεί η πολιτική ανατροπή.
Από τις πρόσφατες αναταραχές φαίνεται ότι η ανατροπή δεν προήλθε από την πάνδημη συμμετοχή των πολλών εκατομμυρίων πολιτών αλλά από μερικές χιλιάδες καλά οργανωμένες μειοψηφίες, μεταξύ των οποίων σημαντικό ρόλο διεδραμάτισαν ναζιστικές οργανώσεις οι οποίες προφανώς δεν οραματίζονται τα δημοκρατικά Δυτικά ιδεώδη και αξίες. Μέχρι στιγμής τα εν λόγω εξτρεμιστικά στοιχεία (τα οποία δεν τρέφουν τις καλύτερες προθέσεις για τις μειονότητες, μεταξύ των οποίων και η ελληνική των 150.000 ατόμων), μετέχουν της προσωρινής κυβερνήσεως και αποτελούν συνομιλητές της Δύσεως, παρά το γεγονός ότι μεταξύ άλλων συνεργάζονται με τον ακραίο ισλαμιστή και διεθνώς καταζητούμενο τρομοκράτη Ντόκου Ουμάροφ κατά της Ρωσίας. Την εικόνα της διασπάσεως στο εσωτερικό συμπληρώνει και ο θρησκευτικός κοινωνικός διαχωρισμός (άθεοι, ορθόδοξοι του Πατριαρχείου του Κιέβου, ορθόδοξοι του Πατριαρχείου της Μόσχας, ορθόδοξοι αυτοκέφαλοι, ουνίτες, καθολικοί, προτεστάντες, μουσουλμάνοι, εβραίοι).
Η Ρωσία έχει κινητοποιήσει τις στρατιωτικές της δυνάμεις και έχει λάβει την άδεια της Άνω Βουλής για επέμβαση (κατά την κρίση του Προέδρου) προς προστασία του ρωσικού πληθυσμού. Η σχεδόν χρεωκοπημένη Ουκρανία κινητοποιεί αμήχανα τις Ε.Δ. της και η Δύση της υπόσχεται οικονομική και πολιτική στήριξη (απαιτούνται 35 δις € για τα επόμενα δύο έτη), ενώ ταυτόχρονα απειλεί την Μόσχα με κυρώσεις σε περίπτωση στρατιωτικής επεμβάσεως. Ο Πρόεδρος Γιανουκόβιτς ευρίσκεται σε ρωσικό έδαφος, μη παραιτούμενος των δικαιωμάτων του. Την προσωρινή ουκρανική κυβέρνηση με την οποία συνομιλεί η Δύση, θεωρεί παράνομη η Ρωσία η οποία ελέγχει στρατιωτικά (άτυπα αλλά ουσιαστικά) την Κριμαία που έχει ήδη ανακηρύξει φιλορωσική τοπική ηγεσία. Ενδιαφέρον για την Κριμαία επιδεικνύει και η Τουρκία επικαλούμενη την ασφάλεια των Τατάρων της περιοχής, οι οποίοι τρέφουν αντιρωσικά αισθήματα.
ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Από την ανάλυση που προηγήθηκε διαφαίνεται ότι η διατήρηση της ακεραιότητος και ενότητος στην Ουκρανία αποτελεί πλέον ιδιαίτερα δύσκολο σκοπό, λόγω των πολλών εσωτερικών εθνοτικών, πολιτικών, οικονομικών και πολιτισμικών διαφορών, οι οποίες επιτείνονται και εκτραχύνονται από τα συμφέροντα της Δύσεως και της Ρωσίας.
Επισημαίνεται ότι ο όρος Δύση είναι απλουστευτικός δεδομένου ότι τα συμφέροντα των παραγόντων που την συνθέτουν (π.χ. ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία κ.λπ.) δεν είναι πάντοτε ταυτόσημα και συνεπώς οι επί μέρους συμπεριφορές θα πρέπει να μελετώνται επαρκώς.
Κρίνεται ότι η τρέχουσα κρίση αποτελεί ευκαιρία για την Ρωσία, προκειμένου να επιδείξει σε πολιτικό επίπεδο την αποφασιστικότητα με την οποία προασπίζεται τα ζωτικά της συμφέροντα και παράλληλα να δημιουργήσει την επιθυμητή ζώνη ασφαλείας περί τα σύνορά της. Στο πλαίσιο αυτό εκτιμάται ότι θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει μόνιμο ευνοϊκό καθεστώς στην Κριμαία ακόμη και αν αυτό σημαίνει πλήρη αυτονόμηση από την Ουκρανία ή και ένωση με την Ρωσία. Η επίτευξη του στόχου αυτού θα επιχειρηθεί πρωτίστως με ειρηνικό τρόπο (π.χ. δημοψήφισμα της 30ης Μαρτίου) ή με πειθαναγκαστικό τρόπο (έντονη παρουσία στρατευμάτων και απειλή χρήσεως βίας). Επιπλέον η Ρωσία θα επιδιώξει, μέσω συνομιλιών (ή και δημοψηφισμάτων), την δημιουργία Συνομοσπονδίας στην Ουκρανία (ήδη ο σύμβουλος ασφαλείας του Πούτιν, Γκλάζιεφ ανέφερε το παράδειγμα της Δανίας με την Γροιλανδία) ή την πλήρη απόσχιση των ανατολικών περιοχών στις οποίες υπάρχει έντονη παρουσία Ρώσων και Ρωσόφωνων.
Στην ανωτέρω μεθόδευση της Ρωσίας οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ κρίνεται ότι δεν θα αντιδράσουν στρατιωτικά, κυρίως διότι η Ουκρανία δεν αποτελεί ζωτικό δυτικό συμφέρον, οι ΗΠΑ εστιάζουν την προσοχή τους στην Άπω Ανατολή και την Μ. Ανατολή όπου χρειάζονται την σύμπραξη ή την ανοχή της Ρωσίας, ενώ η ΕΕ και ιδιαίτερα η Γερμανία εξαρτάται ενεργειακά και εμπορικά από την Ρωσία. Η Ουκρανία δίχως Δυτική στρατιωτική στήριξη δεν πρόκειται να επιχειρήσει στρατιωτικά αντίμετρα για τα δρώμενα στην Κριμαία. Εν τούτοις σε περίπτωση τετελεσμένων ρωσικών ενεργειών, η Δύση αναμένεται ότι θα αναλάβει σειρά δραστικών πολιτικών και οικονομικών μέτρων εναντίον της Ρωσίας, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα απολέσει την ήδη κλονισμένη εμπιστοσύνη κάποιων συμμάχων της στην Α. Ευρώπη και την Μ. Ανατολή.
Εάν οι συνομιλίες και λοιπές ενέργειες, για την διάσπαση της Ουκρανίας δεν αποφέρουν καρπούς εκτιμάται ότι η Ρωσία θα εφαρμόσει σκληρά οικονομικά, εμπορικά, ενεργειακά και κοινωνικά (με τους ρωσόφωνους και ρώσους) μέτρα κατά της Ουκρανίας, τα οποία σε συνδυασμό με τα Δυτικά μεταρρυθμιστικά μέτρα του ΔΝΤ (κάτι γνωρίζουμε στην Ελλάδα από αυτά), θα συντηρήσουν την αστάθεια και θα εξουθενώσουν τον ουκρανικό πληθυσμό ο οποίος θα οδηγηθεί σε πολιτική ανατροπή (ενδεχομένως όχι ειρηνική), ευνοϊκή για την Ρωσία.
ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΛΛΑΣ
Η κρίση της Ουκρανίας βρίσκει την χώρα μας στην Προεδρία της Ε.Ε.. Κατά συνέπεια οι σχετικές δηλώσεις και ενέργειες της ελληνικής κυβερνήσεως οφείλουν να εκπροσωπούν την Ε.Ε. αλλά παράλληλα και πρωτίστως να υπηρετούν τα Εθνικά μας Συμφέροντα. Για ευνοήτους λόγους αρχής η Ελλάς οφείλει να στηρίζει την ακεραιότητα της Ουκρανίας και ταυτόχρονα θα πρέπει να προασπίσει έμπρακτα την ασφάλεια των 150.000 Ελλήνων της χώρας αυτής από φυσική, οικονομική ή πολιτισμική βία (ειδικά τώρα που συγκυβερνούν φιλοναζιστικά κόμματα).

Πέραν των ανωτέρω η Κυβέρνησή μας θα πρέπει να σταθμίσει τυχόν οικονομικές απώλειες που συνδέονται με την Ρωσία (π.χ. επενδύσεις, τουρισμός, αποκρατικοποιήσεις) και να σχεδιάσει από τώρα τις δέουσες πολιτικές, διπλωματικές και οικονομικές ενέργειες. Ακόμη θα πρέπει να συνυπολογισθούν οι επιπτώσεις στην Ευρωπαϊκή οικονομική, επενδυτική και αναπτυξιακή βοήθεια προς την χώρα μας, σε περίπτωση που απαιτηθεί η διάθεση μεγάλης οικονομικής βοήθειας προς την Ουκρανία.
Κυριότερο ίσως δίδαγμα για την χώρα μας αποτελούν οι εξής διαπιστώσεις:
Χώρες με μεγάλες πολιτικές, κοινωνικές και πολιτισμικές διαφορές εύκολα ποδηγετούνται από ξένα συμφέροντα τα οποία και επιτυγχάνουν ευχερώς αστάθειες, αναταραχές, ανατροπές, εμφυλίους, αποσχίσεις και διασπάσεις. Ειδικά στην χώρα μας η οποία συνορεύει με γείτονες που δεν διαπνέονται από τις πλέον αγαθές προθέσεις, θα πρέπει να αποκλεισθεί η ανάπτυξη και διαμόρφωση πολυπολιτισμικής κοινωνίας, με παράλληλη ουσιαστική αντιμετώπιση του δημογραφικού μας προβλήματος. Επιπλέον η πολιτική συνοχή στη βάση των Εθνικών Συμφερόντων και η χάραξη διακομματικής Εθνικής Στρατηγικής θα έπρεπε να είναι αυτονόητη (μόνο ιδιοτέλεια και μη κατανόηση της εθνικής αποστολής του ωθεί ένα πολιτικό κόμμα να δηλώνει ότι δεν έχει κοινό τόπο συνεργασίας με ένα άλλο).
Στην Ουκρανία φάνηκε ότι βίαιες αντιδημοκρατικές πολιτικές ανατροπές δεν προκαλεί η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών (του καναπέ) αλλά ισχνές και καλά οργανωμένες ακραίες μειοψηφίες. Μόνο αντίμετρο στις μειοψηφίες αυτές αποτελεί η καλά εδραιωμένη και αυτοπροστατευτική Δημοκρατία με κόμματα και πολίτες ικανούς να διακρίνουν την Δημοκρατία από τις παρεκτροπές της (δικτατορία ή οχλοκρατία). Η πραγματική Δημοκρατία δεν επιβάλλεται άνωθεν αλλά αποτελεί αγαθό που αναδεικνύουν και γεύονται οι ώριμες πολιτικά κοινωνίες. Ο ενσυνείδητος δημοκράτης πολίτης προστατεύει την Δημοκρατία του ενεργά, δεν συναλλάσσεται πλαγίως, εμφορείται από κοινωνική αλληλεγγύη, αποδέχεται μόνο την κρατική δημοκρατική εξουσία και απαιτεί ήθος, αξίες, δικαιοσύνη και αυστηρή εφαρμογή των νόμων τους οποίους πρώτος σέβεται και τηρεί ο ίδιος.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Στο πλαίσιο του διαρκούς γεωπολιτικού διεθνούς ανταγωνισμού, φαίνεται ότι η Ρωσία του Πούτιν έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για την εκπλήρωση των συμφερόντων της (πρόσφατα παραδείγματα η Συρία και τώρα η Ουκρανία). Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι η Ρωσία διαθέτει σαφείς αντικειμενικούς σκοπούς και χειρίζεται έγκαιρα και αποτελεσματικά την εθνική της ισχύ (πολιτική, διπλωματική, στρατιωτική, ενεργειακή κ.λπ.) για να τους επιτύχει. Η Δυτική πολυφωνία αδυνατεί να παρακολουθήσει τις πρωτοβουλίες αυτές και δίδει την εντύπωση ότι δεν αντιλαμβάνεται την δυναμική αλλαγή των όρων ισχύος.
Με αφορμή την κρίση στην Ουκρανία και γενικεύοντας σε παγκόσμιο επίπεδο, διαπιστώνεται ότι το εκάστοτε status quo, απεικονίζει τον συσχετισμό ισχύος κατά την χρονική στιγμή της θεσμοθετήσεώς του. Το status quo προασπίζουν οι χώρες που το επέβαλαν, στην νομιμοποιητική βάση των σχετικών Συνθηκών που το θεσμοθέτησαν. Από την επομένη της υπογραφής των εν λόγω Συνθηκών, ο διακρατικός συσχετισμός ισχύος (στρατιωτικός, δημογραφικός, οικονομικός, τεχνολογικός, πολιτισμικός κ.λπ.) εξακολουθεί να μεταβάλλεται κατά άνισο τρόπο και οι ανερχόμενες (και γι αυτό αναθεωρητικές) δυνάμεις αμφισβητούν τις χώρες που ευνοεί το status quo, ενώ αυτές με την σειρά τους το προασπίζουν διατηρώντας και βελτιώνοντας την εθνική τους ισχύ. Οι χώρες οι οποίες θεωρούν το εκάστοτε status quo αμετάβλητο και αρκούνται στην επίκληση των Συνθηκών που το επέβαλαν, προδιαγράφουν την καταστροφή τους. Μοναδική τους ελπίδα η μελέτη, κατανόηση και εφαρμογή των απόψεων και θέσεων του προγόνου μας Ιστορικού Θουκυδίδου.
*Επίτιμος Διοικητής ΣΝΔ
Πρόεδρος ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.

onalert.gr

Σε νεα πολιτική δίνη έχει μπει ο Ταγίπ Ερντογάν μετά τις αποκαλύψεις για τον ίδιο και τον γιο του που τους εμπλέκουν σε σκάνδαλο διαφθοράς και μάλιστα υπάρχουν και αποδείξεις γι' αυτό. Ο ίδιος, κάνει λόγο για μοντάζ και για επίθεση στην Τουρκική Δημοκρατία. Όμως το βίντεο με την τηλεφωνική συνομιλία του Ερντογάν με τον γιο του Μπιλάλ που κάνει τον γύρο του κόσμου μέσω YouTube δημιουργεί πολλά ερωτήματα...
Πάρε το ελικόπτερο και φύγε

«Να πάρει το ελικόπτερο και να φύγει ή να παραιτηθεί από τη θέση του πρωθυπουργού» κάλεσε τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο αρχηγός του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου.
Μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του ο Κιλιτσντάρογλου αναφέρθηκε στην υπόθεση σχετικά με την τηλεφωνική συνομιλία που φέρεται να έχει κάνει ο Τούρκος πρωθυπουργός στις 17 Δεκεμβρίου 2013 με τον γιο του.
«Η κυβέρνηση δεν έχει τη νομιμότητα. Κλείνουν το κανάλι της βουλής όταν συνεδριάζουν οι κοινοβουλευτικές ομάδες της αντιπολίτευσης. Δηλαδή ο πρωθυπουργός κλέβει κι εμείς δεν θα μπορούμε να το λέμε» είπε.
Το κανάλι της τουρκικής βουλής και τα τουρκικά ειδησεογραφικά κανάλια, ειδικά τις τελευταίες μέρες διακόπτουν συχνά την απευθείας μετάδοση των ομιλιών τόσο του Κιλιτσντάρογλου, όσο και του ηγέτη του Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Αυτό συνέβη και χτες.
«Υπάρχει ένας άνθρωπος που παρεμβαίνει προσωπικά στα μέσα ενημέρωσης για να συγκαλύψει τις κλοπές που κάνει» είπε ο Κιλιτσντάρογλου και τόνισε: «Τις επόμενες μέρες μπορεί να γίνουν και άλλες αποκαλύψεις. Γι' αυτό εγώ θα συμβούλευα στον πρωθυπουργό ή να πάρει το ελικόπτερο και να φύγει ή να παραιτηθεί».
Αναφερόμενος στην τηλεφωνική συνομιλία την οποία ο ίδιος ο Ερντογάν χαρακτήρισε προϊόν μοντάζ, ο Κιλιτσντάρογλου είπε πως «η συνομιλία είναι αληθινή όσο αληθινό είναι το όρος Αραράτ» και υπενθυμίζοντας τη δήλωση του Ερντογάν ότι αυτοί που κάνουν υποκλοπές τηλεφωνικών συνομιλιών «παρακολουθούσαν ακόμη και τις απόρρητες γραμμές» είπε «οι γραμμές αυτές δεν σου δόθηκαν για να συγκαλύπτεις τη διαφθορά».
Ερντογάν: Στηρίζουν τις ελπίδες τους στο δόλωμα που έρχεται υπερατλαντικά

Προϊόντα μοντάζ και επίθεση εναντίον της Τουρκικής Δημοκρατίας χαρακτήρισε σήμερα ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν την τηλεφωνική συνομιλία που διέρρευσε χτες το βράδυ στο Διαδίκτυο στην οποία ο ίδιος φέρεται να συνομιλεί με τον γιο του και να του λέει να απομακρύνει από την κατοικία του μεγάλα χρηματικά ποσά. Σύμφωνα με τον ισχυρισμό, η συνομιλία έγινε την 17η Δεκεμβρίου 2013 όταν η εισαγγελία προχώρησε σε εκτεταμένη επιχείρηση κατά της διαφθοράς.
Πολιτικό σεισμό έχει προκαλέσει στην Τουρκία το περιεχόμενο της συγκεκριμένης συνδιάλεξης. Η συνομιλία που διέρρευσε στο Διαδίκτυο είναι ηχητική, ενώ συνοδεύεται κι από το απομαγνητοφωνημένο κείμενο. Πρόκειται προφανώς για υποκλαπείσα συνομιλία.

Ο Ερντογάν μιλώντας σήμερα στην κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης αναφέρθηκε στην αντιπολίτευση και είπε «βλέπουν ότι δεν τα καταφέρνουν στην κάλπη και ούτε γίνεται στρατιωτικό πραξικόπημα και έτσι στηρίζουν τις ελπίδες τους στο δόλωμα που έρχεται υπερατλαντικά».
Η διαρροή της συνομιλίας είναι, σύμφωνα με τον Ερντογάν, έργο του θρησκευτικού τάγματος Χιζμέτ του χότζα Φετουλάχ Γκιουλέν ο οποίος από το 1999 βρίσκεται στις ΗΠΑ. Για το λόγο αυτό προφανώς ο Τούρκος πρωθυπουργός έκανε λόγο για «υπερατλαντικό» δόλωμα.
«Δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο να μην μπορούμε να δώσουμε λογαριασμό, αλλά δεν θα πέσουμε σε αυτή την παγίδα. Θα παραβλέψουμε μέχρι την 30ή Μαρτίου όλα αυτά τα προϊόντα μοντάζ, είπε ο Τούρκος πρωθυπουργός και σημείωσε ότι «η επίθεση αυτή δεν γίνεται εναντίον του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, του αρχηγού του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, αλλά εναντίον της Τουρκικής Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού της».
Στη συνομιλία του Ερντογάν ζητεί από τον γιο του Μπιλάλ να φροντίσει να απομακρύνει από την κατοικία του τα χρήματα και ο δεύτερος λέει πως υπάρχουν ακόμη στην κατοικία 30 εκατομμύρια ευρώ. Από τα όσα φέρεται να λέει στη συνομιλία ο γιος, προκύπτει ότι τα εν λόγω χρήματα ανήκουν στον ίδιο τον πρωθυπουργό.

onalert.gr

Ψυχρολουσία για την Ελλάδα που πληρώνει καθυστερήσεις και αβλεψίες της αποτελεί η θέση της Αιγύπτου για “τριμερή διαπραγμάτευση Ελλάδας, Αιγύπτου ,Τουρκίας”, για την οριοθέτηση της ΑΟΖ.
Την άποψη αυτή φέρεται να έχει εκφράσει ο μεταβατικός πρόεδρος της Αιγύπτου Αντλί Μανσούρ κατά την πρόσφατη επίσκεψή στην Αθήνα και την συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.
Σύμφωνα με το Βήμα “η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι στις 30 Δεκεμβρίου 2013 το υπουργείο Πετρελαίου της Αιγύπτου και συγκεκριμένα η Αιγυπτιακή Εταιρεία Φυσικού Αερίου (EGAS) αποφάσισε να προχωρήσει στην προκήρυξη νέου γύρου εκμετάλλευσης συνολικά επτά οικοπέδων στη Μεσόγειο και στο Δέλτα του Νείλου. Από τα επτά οικόπεδα, τουλάχιστον δύο εξ’ αυτών βρίσκονται σε περιοχή στην οποία ουσιαστικά «κουμπώνουν», όπως αναφέρουν ενημερωμένες πηγές, με οικόπεδα που αυθαιρέτως έχει προκηρύξει παλαιότερα η Άγκυρα στην Ανατολική Μεσόγειο, «σβήνοντας» ουσιαστικά από τον χάρτη το Καστελόριζο και αγνοώντας προφανώς πλήρως τις απόψεις της Αθήνας. Μήπως αυτό σημαίνει ότι υιοθετεί τις τουρκικές θέσεις;”

Η κυβέρνηση που εξακολουθεί να παρακολουθεί ως απλός παρατηρητής τις εξελίξεις στην περιοχή πίστεψε ότι αρκούσε μια βιαστική επίσκεψη του Βενιζέλου στην Αίγυπτο για να “δέσει” το Κάϊρο. Και τώρα πληρώνουμε το κόστος των λάθος προτεραιοτήτων που φαίνεται ότι υπάρχουν στην κυβέρνηση. Προτεραιότητες στις οποίες φαίνεται ότι δεν χωρά η ΑΟΖ!

Όπως σημειώνει το Βήμα στο ρεπορτάζ του “το ερώτημα που τίθεται από διάφορες πλευρές είναι πως ακριβώς σχεδιάζει να κινηθεί από εδώ και πέρα η Αθήνα. Κυπριακές πηγές εξέφραζαν επίσης την απορία τους για το γεγονός ότι έχουν καθυστερήσει οι συνομιλίες στις οποίες κατ’ αρχήν είχαν συμφωνήσει Ελλάδα και Κύπρος για τις θαλάσσιες ζώνες (σσ. αναμενόταν και έλευση του πρέσβη κ. Τ. Τζιωνή, ο οποίος θεωρείται ο άνθρωπος που έχει τη σχετική τεχνογνωσία στην Κύπρο, στην Αθήνα)”.

onalert.gr

Η επιμνημόσυνη δέηση είναι προγραμματισμένη για αύριο, Τρίτη, και θα τελεστεί στο ποδοσφαιρικό στάδιο του Γιοχάνεσμπουργκ. Η κηδεία του «Μαντίμπα» θα λάβει χώρα την Κυριακή, 15 Δεκεμβρίου, στη γενέτειρά του, το χωριό Κούνου.

Τουλάχιστον 91 νυν και 10 πρώην αρχηγοί κρατών πρόκειται να μεταβούν στη Νότιο Αφρική κατά τη διάρκεια της τρέχουσας εβδομάδας προκειμένου να αποτίσουν φόρο τιμής στον πρώτο μαύρο πρόεδρο της χώρας και αλύγιστο μαχητή κατά του Απαρτχάιντ, Νέλσον Μαντέλα, όπως δήλωσε τη Δευτέρα ο εκπρόσωπος της νοτιοαφρικανικής κυβέρνησης για διεθνείς σχέσεις, Κλέισον Μονιέλα.

Ο Μάντέλα έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Πέμπτης, σε ηλικία 95 ετών.

Η επιμνημόσυνη δέηση είναι προγραμματισμένη για αύριο, Τρίτη, και θα τελεστεί στο ποδοσφαιρικό στάδιο του Γιοχάνεσμπουργκ. Παρά ταύτα, υπάρχουν ανησυχίες πως οι 90.000 θέσεις του γηπέδου δεν θα είναι αρκετές, δεδομένου ότι αναμένεται κοσμοσυρροή για το «αντίο» προς το μεγάλο ηγέτη.

Παρών στη δέηση θα είναι, μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπαράκ Ομπάμα. Πέραν του κ. Ομπάμα, στη Νότια Αφρική να βρεθούν η πρόεδρος της Βραζιλίας Ντίλμα Ρούσεφ, ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ και ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Μπαν Κι-μουν.

Το Παλάτι Μπάκιγχαμ ανακοίνωσε ότι ο πρίγκιπας Ουίλιαμ θα εκπροσωπήσει τη βασιλική οικογένεια στην κηδεία του Μαντέλα. Αντίθετα, απών θα είναι ο Δαλάι Λάμα, στον οποίο οι νοτιοαφρικανικές αρχές έχουν αρνηθεί δυο φορές τα τελευταία χρόνια τη χορήγηση βίζας.

Η κηδεία του «Μαντίμπα» θα λάβει χώρα την Κυριακή, 15 Δεκεμβρίου, στη γενέτειρά του, το χωριό Κούνου.

skai.gr

Βήμα | Αποστράτων

ΒΗΜΑ | ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ

Facebook Fanpage

Recent Posts

Categories

Άρθρα

2) Ο εντοπισμός μεγάλων ποσοτήτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και

onalert.gr

Δείτε Επίσης

Μείνετε Ενημερωμένοι

Popular Posts

Recent Posts

ΑΡΘΡΑ

Ποιοι είμαστε